Hank, zengin züppeleri savunan para göz bir avukattı, Violet ise doğrunun arkasında koşan bir avukattı. Onlarıda ayıran şey buydu ama bu şey birbirlerine bağlanmalarına engel olamamıştı.
İki zıt kutubun birbirini çekmesinin kanıtlarıydılar...
The j...
1 Haftadır duruşmam yoktu, günler çok rahat ve boş geçmişti, buna alışık değildim ama kafamı toparlamama yardımcı olmuştu. Hem o Hank bozuntusunu da görmemiştim, Benim için gerçekten cennet gibi geçen bir haftaydı.
Evde oturmuş davalara göz atarken, Kapının çalmasıyla dosyayı kapattım ve kapıya ilerledim.
Kapıyı açtığımda kitaplardan görünmeyen Amanda ile karşılaştım.
"Yardımına ihtiyacım var."
*
Amandaya avukatlık hakkında küçük tüyolar veriyordum ve önemli yerlerden bahsediyordum. nerdeyse kesintisiz 4 saattir anayasayı anlatmıştım. Tam bir şey daha anlatmaya başladığımda sesli bir şekilde of çekti ve kitabı kapattı.
"Ya yalvarırım ara verelim, izinde vermiyorsun vio" onun neden sıkıldığını ilk saniye idrak edememiştim ama sonra elimi anlıma koyarak bende ofladım
"Saat kaç? Kaç saat geçti?" Dememle bitkin bir şekilde saat'e bakıp cevap verdi.
"Saat akşam 22.00'ye geliyor ve ben saat 17.30'ta geldim. Kesintisiz bir şekilde 4 SAATTİR. Hukuk anlatıyorsun. Çişim geldi diyorum iki dakika bekle bak burası önemli diyorsun, az kalsın altıma yapıcaktım." Demesiyle gülüp omzuna dostça vurdum.
"Özür dilerim, gerçekten fark etmedim bile. Akıp gitti resmen, biliyorsun ders anlatmaya başladığımda transa geçiyorum." Dediklerime birlikte güldük, ardından Amandaya baktığımda şeytani bir sırıtışla bana bakıyordu. Kafamı ne oldu anlamında salladım.
"Affederim ama bir şartla." Demesine gülerek cevap verdim.
"Neymiş o şart?" Sorumla amanda ayağa kalktı ve elini uzattı.
"Kafa dağıtacağız, malum çok doldurdunuz hanımefendi."
*
Amandayla şehrin barına gelmiştik ve bir yere oturmuş eski anılarımızı birbirimize anlatıp gülüyorduk. Tabii birazda sarhoş kafası vardı.
Amanda çocukluğundaki bir olayı anlatmaya çalışıyordu ama gülmekten anlatamıyordu, hatta nefes aldığından bile şüpheliydim.
Birden gülmesini kesip arkamdaki bir yere takıldı. Bunu yapmasıyla kaşlarımı çatıp Amandaya yaklaştım.
"Amanda ne oldu, İyi misin?" Soruma cevap vermiyordu, ağzı şaşkınlıktan iki karış açılmıştı.
Aniden tekrar gülmeye başladı ve parmağıyla arkamı gösterdi.
"Depodakilere bak." Güldüğünden dolayı ne dediği anlamamıştım bile.
"Ne diyorsun? Bir nefes al öyle konuş, ne dediğin anlaşılmıyor." Benim söylediklerimi umursamadan gülmeye devam etti ve sonra yanıma gelip omuzlarımdan tutup beni depoya doğru döndürdü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
