2.Bölüm

1.1K 7 0
                                    

2. bölüme bir şey bulamadığım için zar zor yazdım. O yüzden biraz geç attım bu bölümü. Kusuruma bakmayın🥹

****

Sabah uyanıp ayağa kalktım. Çok yorgun ve halsizdim. Telefonumu elime aldım. O çocuk yine mesaj atmıştı

****
Ne yapıyorsun güzelim

Hemen cevap yazdım.

siz
sanane be

****
Kırılıyorum ama:(

siz
Kırılırsan kırıl banane

****
Peki güzelim

Aşağı indim. Abim televizyon izliyordu. Bana döndü.

"Akşam parti var."

"Ne partisi be."

"Mina mal mısın? Normal parti işte."

"Tamam be ne kızıyorsun."

Ne partisiydi bu şimdi. Zaten halsizdim bir de parti için hazırlanacak mıydım? Başım o kadar ağrıyordu ki o müzikte nasıl rahat edecektim bilmiyorum.

Odama gittim ve dolabımda güzel bir elbise aramaya başladım.

Kırmızı simli bir elbise buldum ve yatağın üstüne attım.


Bu elbiseyi giyecektim ve abartısız güzel bir makyaj yapıcaktım.

Sevgilimi ve arkadaşlarımı da arayıp çağırdım partiye. Sonra kafa dinlemek için biraz bahçede dolandım. Dışarıda bilmediğim bir araba vardı. Porsche'ydi. Bildiğim kadarıyla akrabalarımızın veya arkadaşlarımdan birinin de böyle bir arabası yoktu. Fazla önemsemedim. Abimin arkadaşı falandır diye düşündüm ve dolanmaya devam ettim. Araba birden çalıştı ve gitti. Demek ki içinden hiç kimse çıkmamıştı. Meraklanmaya ve endişelemeye başlamıştım. Sonra boşverip içeri girdim. Hizmetçilerden bana bir kahve yapmalarını rica ettim ve duşa girdim.

Birkaç dakika sonra duştan çıktım ve üzerime bir eşofman takımı çektim

Biraz olsun rahatlamıştım. Oturma odasına geçtim ve kahvemi önümdeki masaya koydular. Abim de gelip yanıma oturdu.

"Hazır mısın gece için?"

"Evet, ha bu arada birkaç kişi çağırdım haberin olsun."

"Kimi çağırdın?"

"Arkadaşlarımı falan"

"Kimmiş arkadaşların?"

"Birkaç kız arkadaşım işte sanane!"

"Bana bağırma Mina!"

Kahvemi aldım ve yanından kalktım.

"Otur Mina."

"Oturmuyorum."

Ayağa kalktı ve beni kolumdan çekip koltuğa oturttu.

"Bana bak. Bana karşı gelme!"

Hiçbir şey demedim ve gözlerine baktım. Tekrar gelip yanıma oturdu. Ben sessizce kahvemi içerken o da bana bakıyordu.

"İstediğin herkesi çağırabilirsin."

Cevap vermedim sadece kahvemi içmeye devam ettim. O ise halâ bana bakıyordu.

Tam kalkacaktım ki beni kolumdan çektiği için kucağına düştüm. Bunu o da beklemiyor olmalıydı ki çok utanmıştı ve şaşırmıştı. Yüzünden belli oluyordu.

Üvey AbimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin