Jong-In POV
Na mijn gevecht kwam ik snel naar huis. Ik kwam binnen in de woonkamer. Ik wou juist de keuken binnen gluren. 'Oppa wat doe jij?', Mika keek me aan. Ze zat warme chocolade te maken. 'Ik had honger.', probeerde ik. Ze knikte en was terug bezig met haar warme choco. Ik maakt een ei omelet met groenten. 'Oppa wat ben je goed in koken?', ineens zat Mika naast mij. 'Ah dank je.', zei ik. Ee verscheen een klein glimlach op mijn gezicht. 'Mag ik ook proeven?', vroeg ze. 'Ja...natuurlijk.', ik pakte terug een kom en begon met het mengen. Ze keek naar hoe snel ik dat deed. 'Oppa je bent echt goed in alles.', haar ogen werden groot. Schattig!! Wat? Ze is mijn zus?? Waarom denk ik zo over haar?? De eerste was al klaar dus ik gaf het aan haar. Ze keek er eerst naar. 'Ik noem dit een Moe omelet. Perfect?!', ze proefde aan haar omelet. Echt waar Moe omelet? Op waar slaat dat zelfs op? 'Oppa dit is gewoon...geweldig, lekker!', ze wou bijna gaan gillen. 'Mika rustig.', ik moest lachen. Ze keek me blij aan. 'Oppa je moet dit aan mij leren.', ze was al snel klaar met haar eten. 'Als je wilt... Kunnen we misschien 's nachts? Het is maar een voorstel?', ze knikte en legde haar bord in de vaatwasser. 'Ik ben blij dat je het lekker vond.', ik glimlachte breed naar haar. Ik ben trots op mezelf. 'Kun je me dan ook helpen met mij studies?', vroeg ze een beetje twijfelend. 'Geen probleem. Wanneer wil je beginnen?', vroeg ik. 'Morgen? Nadat je terug bent gekomen?', ik knikte. We waren uitgepraat. Het is al lang geleden dat ik nog zo met haar heb gepraat. 'De mensen in je gang lijken wel lief.', zei ze. 'Niet te veel vertrouwen.', waarschuwde ik haar nog. 'Ah geeft niet. Ik ga gewoon een beetje van mijn karate skills laten zien en dan komt alles goed.', ze probeerde paar skills, maar al na de eerste viel ze met een grote plons naar beneden. Ik lachte me kapot. Maar ik wist dat onze ouders deze keer opstonden. Ik sleepte haar mee, deed het licht uit en verstopte me achter de bank met mijn zus. Onze lichamen raakte elkaar bijna aan. We zaten in een moeilijke situatie. Ik had nog steeds mijn hand voor haar mond. Ik hoorde rustig de voetstappen verdwijnen. Ik zuchtte, ik deed mijn hand weg voor haar mond. 'Sorry daarvoor.', ze knikte. 'Geeft nie...het zijn onze ouders, maar dank je.', ze glimlachte. Ik voelde mijn hart sneller kloppen. Het deed een klein beetje pijn. Badump badump badump badump. We stonden beiden op. We namen afscheid van elkaar.Mika POV
Ik voelde op een of andere manier... Het voelde alsof ik dit eerder heb meegemaakt deze situatie, deja-vu? Maar toen we ons verstopten achter de bank. Zijn haar zag er wat warrig uit, maar hij bleef er HOT uitzien. Waarom denk ik zo? Het is mijn eigen broer? We hebben zelfs bloedverwant? Ik zuchtte. Vandaag was echt tof. Het is lang geleden dat ik nog zoveel heb gepraat met mijn broer. 'Oppa is echt lief?', ik giechelde. De dagen worden zo te zien leuker en leuker. Dat is dan al een goede start. Wie weet wat ons nog te wachten staat? Maar ik had nooit verwacht dat oppa de leider zou zijn in een gang. Helemaal niet verwacht? Maar hij is wel cool. Hij is cool en koud aan de ene zijde en lief en zacht aan de andere kant. 's Morgens...
Moeder maakte bento voor mij, Sung-Young en oppa. Deze keer vertrok ik samen met oppa. Onze ouders keken ons verbaasd aan. We praatten de hele tijd wat we deden, wat we meemaakten of wat we haatten. Dit voelt goed net als lang geleden, maar ik snapte nog steeds niet waarom we daarna niet meer tegen elkaar spraken. Ik durf het hem niet te vragen. Stel u voor hoe hij gaat reageren, misschien gaat hij nooit meer met mij praten of misschien gewoon negeren? Toen we aankwamen staarde iedereen naar ons. 'Is dat niet Mika met Jong-In oppa?' 'Wat doet die bitch met hem?' 'Die zijn toch broer en zus, niet?' Ik negeerde al hun roddels. 'Ah oppa, ik moet gaan. Bye.', ik zwaaide nog naar hem voor dat ik vertrok. Ik zag Ryumi en Yoo-Jung verbaasd naar mij kijken. 'Wat heb je dit keer gedaan? Een toverdranken gegeven?', vroeg Yoo-Jung. 'Nee gewoon gepraat.', ik glimlachte breed. 'Maar dat is echt lang geleden dat jullie nog samen hebben gepraat.', zei Ryumi. 'Je hebt nu al Anti-fans. Je bent goed bezig voor dit schooljaar.', Ryumi keek opzij. Daar zaten paar meisjes te roddelen. We liepen alle 3 de klas binnen. Hoeveel fans heeft oppa? Ik weet niet of dat ik jaloers was of dat het me irriteerde, maar gewoon... 'Uhgg!', ik zuchtte. Ik ben gaan zitten. 'Ben jij Mika?', 1 van de meisjes kwam naar me toe. 'Jaa...heb je problemen?', mijn gezichtsuitdrukking veranderde. 'Blijf uit de buurt van Jong-In! Begrepen!!', ze keek me series aan. 'Hij is wel mijn oppa. Dat weet je toch?', ze keek me vies aan. 'Nog steeds... B.L.I.J.F. Uit zijn buurt!!', dat waren haar laatste woorden. Ze ging terug naar haar groep. Nu keken ze allemaal samen vies naar mij. Wat ben ik goed begonnen voor dit jaar?? Wat staat er nog te wachten voor mij?....Hij iedereen 3 deel?? 😅😅Ik weet het is een beetje te lang!! Maar echt te lang!! Mianne!! Voor dat!! 😓😓Maar hope u enjoyed it?? 😆😆Geef comments, maakt niet uit?? He mag ook ideeen geven??❤️ u !! Saranghaexxx😘😘😘
Kawaii-Kei xxxx
JE LEEST
The Badboy and the Catgirl
أدب الهواةIm Miki is een doodgewone meisje die plotseling naar Seoul moet doordat haar ouders zijn gestorven. Ze woont dan bij haar tante en neef Rechi. Niemand weet dat Miki twee personen is: Miki en Mike. Zij verkleedt zich als een jongen en noemt zichzelf...