Unforgettable Risk Once We Shared

Chapter Trese

Dale's POV:

Maganda ang naging gising ko dahil sa nangyari kagabi kaya may palunch ako ulit kay Miss pati breakfast nadin, syempre para naman maganda din ang gising ni Miss.

Pangiti ngiti ako habang dala ang pack lunch ni miss (mali breakfast naming dalawa at lunch). Pagkasakay ko ng aking sasakyan ay agad kong pinasibad papuntang University.

Pagkapark na pagkapark ko ay mabilis akong naglakad papunta sa office ni Miss.

Wala pang masyadong estudyante sa hallway, agad naman akong nakarating sa office neto, kumatok ako ng tatlong beses. When I heard her voice ay binuksan ko na pero sumilip muna ako.

"Ahm Hi?". Tsaka ko tinaas ang hawak ko.

"What are you doing here?". She said in her normal cold voice. Lamig talaga, yakapin kita jan eh.

"I just want to give you this". Tsaka ko tinaas ulit ang hawak ko.

Matagal naman etong napatitig sa hawak ko bago bumalik ang tingin sa mata ko.

"So you're the one who brought me food yesterday?". Tila natuod ako sa aking kinatatayuan. Bat ko nga ba nakalimutan na sekreto pala ang pag bibigay ko sa kanya ng lunch, ayan excited ka kase.

"W-who? Food? M-Me? Hindi po a-ko yun M-miss". Nauutal kong sagot kase naman, dika ka nag iisip.

"Your not good at lying Dale". Napakamot nalang ako sa ulo habang nilalapag ang dala ko. Hindi pa nga ako nakaka upo ng magsalita siya ulit.

"Tell me the truth, it's you right?". Sumusukong tumango nalang, kase kahit ko naman aminin alam kong hindi niya ako titigilan.

"Why?". May follow up question pa pala. Akala ko makakakain na kami.

"C-cause I want to make it up you for the trouble I've caused". Pag katapos ko iyong sabihin ay tumayo naman eto at umupo sa katapat kong upuan.

"You don't need to do this". Aray naman nagmamalasakit na nga ako eh.

"But I want too Miss, please allow me to cook breakfast and lunch for you". Nagsalita eto ulit pero huminga muna eto ng malalim.

"Why are you doing this Dale?"

"Miss naman eh kakasabi ko lang kase gusto kong bumawi sayo". Napairap naman eto sakin bago tumayo at may kinuha sa mini kitchen niya, yes meron siya sa loob ng office.

Pagbalik neto ay may dala ng kutsara at plato. Pag kaupo niya ay siya na ang nag ayos ng food namin.

"I just want to remind you that don't attach any feelings; we can be friends, but no other than that". Na hurt naman ako sa sinabi niya, kaya tipid nalang akong ngumiti para hindi mahalata ni Miss.

"Noted Miss, don't worry I don't have feelings for you, lets eat na po Miss?". Pinasigla ko ang pagkakasabi ko nun para naman hindi ako kaawaan ni Miss. Tumango naman eto bilang sagot.

Nagsimula nadin kaming kumain dahil magstart nadin ang klase nang malapit na kaming matapos ay kinuha ko na ang dutchmill sa bag ko para ibigay sa kanya. Naalala ko kaseng favorite niya din to gaya ko.

Pagkaabot ko neto sa kanya ay nagulat pa eto, nawala din agad ang gulat sa mukha niya ng makita ang inaabot ko. Tila batang binilhan ng gusto niya ang istura niya ngayon.

"Thank you". Natuwa naman ako sa reaction niya kanina.

.

.

.

.

Mabilis natapos ang klase namin at lunch na nga ngayon, I'm on my way sa office niya ng makasalubong ko ang hindi ko inaasahang tao.