Gerçeklik Algısını Kaybederken

6

- 05/07/2019

Sevgili günlük..  ben ıris;
Yazmaya başladım çünkü ona bile anlatamadığım şeyler oluyor. Kendimi buraya ait hissedemiyorum, sanki buradan değilmişim gibi geliyor ki bence haklıyım. Nereden geldiğimi bilmiyorum, nasıl geldiğimi de sadece o günden beri birden olan seylerle buradaydım. Bir annem veya babam yok yada var ben bilmiyorum, neden hastane kıyafetleri ileydim aklımı karıştırıyor, acaba cidden deli miyim ve kaçtım mı.. buna da inanıyorum aslında çünkü halisülasyonlar görüyorum sanki.. olduk olmadık yerlerde sanki silüetler görüyorum, korkuyorum.. sanki bana sesleniyorlar gibiler. 2 aydır bu devam ediyor hala da etmekte. Zihnimin içi anlam veremediğim çok fazla şeyle dolu, kafam patlayacak gibi ağrıdığı zamanlar çok sıklaştı. Lukaya pek söyleyemiyorum çünkü bana inanmaz biliyorum onu da. Ben sanırım gerçekten deliyim, bazen çoğu şey silikleşiyor gibime geliyor. 2 aydır sık sık gerçekleşen şu "tuhaf" ruh hali de peşimi bırakmıyordu, en şiddetlisi o bayıldığım gündü o zamandan beri bayılacağım sanıyorum. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.. o ara sıra bana seslenen ses e kulak vermeye çalısıyorum ama o kadar yankılı ki hiç bişey anlayamıyorum sadece bunların son bulmasını istiyorum, tek sığınağım Luka.. ona giderek bir nebze olsun iyi hissetmeye çalışıyorum ama ne kadar idare eder bilmiyorum..

***
"

3 ay oldu doktor hala uyanma belirtisi yok"

"Bilmiyorum jess elimizden bir şey gelmiyor beklemeye devam ediyoruz. Günlük kontroller yapıldı mı?"

"Yapıldı bay Eric hersey temiz şuanlık ama arada değişen nabız, ritim bu aralar biraz daha arttı"

"Uyanmaya yakın olduğu tahminin de gitmek istiyorum onun dışında ne diyeceğimi bilemiyorum komadaki hastalara müdahele edemeyiz pek"

***

Tuhaflıklarımın önüne geçemiyordum, Luka bile bazen bişey yapamıyordu.. bana neler olduğu canımı sıkıyordu. Bugün kafam dağılsın diye Luka, ben, James ve brook dışarı çıkacaktık.

İştahım bile yokken Amanda teyzenin zoru ile kahvaltı etmiştim Luka da oradan ağzıma tıkmıştı zaten, kusucak gibi olmustum anlık bu yüzden daha fazla istemediğimi belirtmiştim. Bu süreçte doktora da gitmiştim ama hiç bişey çıkmıyordu sürekli 'psikolojik' diyip duruyordu.

İlerleyen saatlerde hazırlanmış çıkmıştık, sahil kenarında James ve brook ile de bulustuktan sonra jamesin arabaya atlayıp gitmeye başlamıştık, simdi de yoldaydık. Cam kenarında sessizce durmus brook ve jamesin atısmasını dinliyordum.

"Lunaparka gidelim işte kasma James! ÇOK SIKICISIN YA!"

"Kızım senin zevklerin kötü, cocuk işi lunapark"

Diyip lunaparka sürmesi dışında hiç sorun yoktu. Kafamı cama yasladım sessizce. Beni saran el ile yavasça ona doğru eğilip kafamı yasladım. Kulağıma fısıldadığında onu dinliyordum.

"Kafan mı gidiyor hm?"

Kafa salladım ağır ağır.

"Güzelim.. biraz eğlenmek iyi gelir belki.. söz veriyorum kötü bişey olmıycak tamam mı?"

Yandan baktım.

"Gerçekten olmuycak mı?"

"Olmasına izin vermem"