5. Bölüme hoşgeldiniz... Keyifli okumalar🍁 Vote ve yorumlarınızı unutmayın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍁🕯
Sonuna kadar açılmış, bütün Şırnağa konser veren arabamızın radyosunun sesini kıstım.15.kez.
"Sanrı bir dur!" Tekrar yükseldi ses. Yaklaşık 1 saattir yoldaydık. Yolu bildiğini, merak etmememiz gerektiğini söyleyen Kaan soforlugunde ilerliyorduk. Dün onlara Cerenin çalıştığı ilkokula gideceğimi söylediğimde gelmek istediler ve ben de bunda bir sakınca görmemiştim. Keşke gorseymisim.
"Kaan biz aynı yerde dönüp duruyor olmayalım? Birine mi sorsak?" Yanımda yola pür dikkat odaklanmis Kaana döndüm. Önümüzde ise boş, tek yönlü patikayı andıran bir yol vardı sadece.
"Ben biliyorum diyorum, siz neden bana güvenmiyorsunuz?" Sitem etti hala yola bakarken. Yavaştan içimi bir huzursuzluk kaplamaya başlamıştı.
"E biliyorsun madem hani nerede? 1 saattir yoldayız etrafimizda bir yaşam belirtisi yok Kaan!" Artık arabadaki herkes gerilmişti. Çünkü resmen kaybolmuştuk.
"Benim suçum mu ben mi dedim bizi Allahın unuttuğu yere götür diye!?" Hayretle baktım yüzüne.
"Bu kadar yardımsever olduğunu bilmiyordum, benim hatam!" Sertce sırtımı yasladim koltuğa. Tekrardan kitledim gözlerimi yola.
"Of, kavga etmeyin yeter. Ama Sanrı haklı. Resmen kaybolduk. Ne yapacağız?" Dedi Derya. Seslice bir nefes verdim. Duyan herkes sinirli olduğumu anlayabilirdi. Biraz da haklıydım.
"Navigasyon mu açsak?" diye sordu Cansu.
"Şu an olduğumuz yerin navigasyonda oldugunu sanmıyorum," soyledigimin üzerine Kaan bana ters ters baktı. "Ne var?" omzumu kaldırarak başımı iki yana salladım.
"Ileride bir şey var sanki..." Derya gözlerini kısmış bizden biraz uzakta gözüken karartiya bakıyordu. Bende onun gibi gozlerimi kısıp baktım aynı yöne. Yolun kenarında bir araç vardı. Ve çevresinde duran görebildiğim kadarıyla 3 veya 4 kişi. Yaklaştığımızda adamlar da bakışlarını bize çevirdi.
"Sağa çek." Kaan dediğime uydu ve arabayı çekti. Araba durduğunda hiç beklemeden indim. Önümdeki araca baktığımda jandarma aracı olduğunu anladım ve bu biraz olsun rahatlamamı sağladı.
"Merhaba, Beydemir ilkokulunun ne tarafta olduğunu biliyor musunuz acaba? Biz bir saattir yoldayız ama hala bulamadık. Yanlış yolda mıyız acaba?" Hitaben konuştuğum jandarma yanındakilerin aksine oldukça güler yüzlüydü. Öyle mi, dercesine açtı gözlerini.
"Bir saattir mi? siz sanırım uzun yoldan gelmişsiniz. Merkezden daha yakındır orası." Dedi ve kısa bir süre etrafa bakınıp devam etti.
"Buradan devam edin, ileride yeşil tabelalar var. O tabelaların olduğu yerden sağa dönerseniz köye inersiniz. Zaten Beydemir o köyün ilkokulu, köyün sonuna dogru ilerleyin hemen çıkar karşınıza."
