[ Not : Bu bölüm Flashback niteligindedir. Bölüm 14 ile ilgili o yüzden hatırlamayan varsa sonuna bi göz atabilir :) ]
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Rozmertha : Bundan emin misin Loki?
Loki : Evet leydim, ne olursa olsun onlarla konuşmamız lazım.
Aynanın karşısında siyah saçlarıni düzeltirken yanıtlamıştı. Rozmertha sıkıntıyla iç çekti " Bilmiyorum Loki... Son olanlardan sonra onlarla konuşmak..." " Biliyorum Rosie bu senin için gerçekten zor ama bu gerekli. Onlara bir açıklama borçluyuz. Tamam ben de pek istemiyorum ama odin, onlarla konuşmamız gerektiğini falan söylüyor 😒, annem de ısrar etmese asla kabul etmezdim. " beşiğe yönelip minik kızını kucağına aldı" Hanimiş babasının minik tanrıçası? " tatlı bir sesle konuşup kızının yüzüne, karnına öpücükler kondurup gülümsedi. Minik Wanessa gülerek minik elleriyle babasının yüzünü uzaklaştırmaya çalışıyordu" Ahahaha bab... "
Loki kocaman gülümsedi bazen sadece mutlu olması için annesi dışında biricik eşi ve kızı yetiyordu... Kızına sıkıca - tabii canını yakmicak şekilde - sarılıp siyah saçlarına küçük küçük öpücükler kondurdu " Oh mis... " kızının gül kokan saçlarına daldırdi burnunu, kokusunu içine çekip huzurla gözlerini kapatıp gülümsedi.
Rozmertha : Kıskanıyorum ama...
Dedi sahte bir Kıskaçlıkla. Loki kıkırdayip eşine çevirdi zümrüt yeşili gözlerini " O zaman daha çok kıskan bence leydim ehehe..." daha çok öptü kızının saçlarıni "Ahahaha bab" minik kız kahkahalara boğulmuştu, Rozmertha ' da gulerek " O zaman hmm..." neyle tehdit edebileceğini düşündükten sonra sırıttı "... kanepe de uyursun lordum."
Loki : Neee? Ama bu haksızlık, ayrıca çok saçma!
Sitemle itiraz etti. Rozmertha kıkırdayip omuz silkti.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Biraz sonra ailecek Bristof ' un oradalardı. Heimdall, onları Midgard' ın yeşil ormanına göndermişti. Önce eskiden kaldıkları ilk evlerine o tahta kulübeye gideceklerdi ama çoktan yakıldığını düşünüyordu çift...
Evet gerçekten de kulübeden eser yoktu... Yerde rüzgarın taşımayı reddettiği az miktar külün yanı sıra güneşin ışınlarının çarptığı bir şey vardı. Rozmertha hüzünle gidip onu yerden almıştı, elinde aile resimlerinin olduğu çerçeveden geriye kalanlardı bunlar... Loki, kızıyla birlikte eşinin yanına gidip neye baktığına gördüğü gibi hüzünlense de siniri üstün çıkmıştı... Ama sakin kalıp eşini sakinleştirmesi gerekiyordu, bir koluyla kızını sıkıca tutarken eşini de diğer koluyla kendine çekip sıkıca sarıldı kızına dikkat ederek " Shh... Üzülme güzelim biliyorum yenisi onun yerini tutmaz ama merak etme bunun hesabını o Midgard ' lıya sorucam!" bağırmasa da sesi öfke doluydu... Rozmertha ona sıkıca sarıldı " Neden? Neden bunu yaptılar Loki?" sesi hüzün kapalıydı.
Loki : Çünkü bana düşmanlar güzelim... Bana ve buz devlerinin soyundan gelen herkesten nefret ediyorlar maalesef...
Sıkıntıyla iç çekip onun saçlarıni öptü. Bu düşmanlık olayından nefret ediyordu! Minik Wanessa onların hüznünü hissetmişti " Baa?" minik elini babasının yüzüne koydu sonra da annesine baktı, sorun neydi ki?
Rozmertha akan gözyaşlarını silip " Bir şey yok tatlım..." dedi.
Loki : Evet minik Tanrıçam... Anne ve baba sadece birazcık üzüldü ama şimdi mutlu...
Kızlarına sıkıca sarıldılar, kuzgun karası saçlarının kokusunu içene çektiler o gün olanlar gözlerinin önüne gelirken... Ne kadar orda kaldılar bilmiyorlardi ama gün batmak üzereydi, orda ki eşyalarını toplayıp Loki büyüyle hepsini Asgard ' a, odasına ışınlamisti. Derin bir nefes aldı prens " Pekala... Artık gitmeliyiz leydim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fesatlıklar Tanrısı ' nın Dönüşü | Loki kurgu
Fanfiction" Seni temin ederim kardeşim güneş tekrar üstümüzde parlayacak"
