Merhabaaaa! Nasılsınız? Biz iyiyiz. Yeni bir bölümle karşınızdayız! Umarım beğenirsiniz!
———————————————————————————————————————————————
Arkamı dönüp olabildiğince hızlı bir şekilde çıkışa ilerledim. Tam kapının koluna uzanmıştım ki kolumda bir kol hissettim. Yine o sarhoş mu gelmişti? Bu sefer olmazdı. Hışımla arkamı dönüp adama sert bir tokat geçirdim.
"Ahhh" diye bağırdı. Şaşkınlıkla karşımdaki kişiye bakıyordum. Güzelim tokatı Giray yemişti...
"Giray?" diye sordum. "Ben şey.. ben seni o sarhoş zannetmiştim." dedim.
"Önemli değil." dedi yanağını sıvazlarken.
"Çok acıdı mı?" diye sorarak elimi yanağına götürdüm. Kafasını hafifçe yana çevirdim. Az bir kızarıklık vardı ama moraracağını sanmıyordum. O sırada beni sarhoş adamdan kurtaranın o olduğunu hatırladım. Başımı öne eğdim. Kim bilir ben gittikten sonra ne olmuştu? Gözlerim ellerine kaydı. Ellerinde kan vardı.
Giray bakışlarımı fark etmiş olacak ki elini yüzüne yaklaştırdı.
"Hafif kızardılar." dedi kıkırdayarak. "Şimdi daha iyi misin?" Diye ekledi.
Başımı evet anlamında salladım. "Şey" dedim "Senden bir şey isteyebilir miyim?"
"Tabii ki, her zaman" dedi.
"Beni eve kadar bırakabilir misin?" diye sordum.
***
Eve vardığımızda Giray'a doğru döndüm.
"Bu olanları abime anlatmasan?" Diye sordum.
"Anlatmam" dedi. İçim rahatlamıştı. Beni bıraktığı için teşekkür edip eve ilerledim. Apartmanın kapısına vardığımda araba hala gitmemişti. Son kez el sallayıp içeriye girdim.
***
Sabah telefonumun sesiyle uyandım. Telefona baktığımda bilinmeyen bir numara olduğunu gördüm. Feci şekilde başım ağrıyordu. Ama yine de telefonu açtım.
"Alo?" Diye sordum uykulu bir sesle.
"Merhaba efendim." Dedi karşımdaki ses ve ekledi "sizi Özel Özdemir Hastanesinden arıyoruz."
Aklıma kötü düşünceler gelmeye başladı. Abime bir şey mi olmuştu? Ben gittikten sonra o sarhoş abime mi sataşmıştı? Aklımdaki düşünceleri bir kenara attıp konuştum.
"Buyrun?" dedim.
"Acilen hastaneye gelmeniz gerekiyor" dedi "Karışma gibi bir durum söz konusu olabilir"
"Karışma mı?" Diye sordum.
"Evet efendim, Bir hemşirenin dikkatsizliği yüzünden siz bebekken başka bir bebekle karıştırılmış olabilirsiniz" dedi "Bunu doğrulamak için de hastaneye gelmeniz gerek"
Bir süre sessiz kaldım. Bu gerçek olabilir miydi? Kadın tekrar konuşmaya başladı.
"Bugün saat 2'de hastanemizde sizi bekliyoruz."
"Tamam teşekkürler"dedim belli etmemeye çalışsam da sesim bir az titremişti. "Orada olacağım" dedim ve telefonu kapattım.
Duyduklarıma hala inanamıyordum. Yıllardır şiddet gördüğüm, azarlandığım, değersiz hissettiğim ailem gerçek ailem değil. Buna sevinmeli miyim üzülmeli miyim bilmiyorum? Bu eğer gerçekse hayatımdan çok sevdiğim abim de gerçek abim değildi. Abim bütün bunları biliyor muydu acaba? Görünüşe göre eve gelmemişti. Geceyi o Sarı sürtükle geçirmişti belli ki!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Üvey Abim+18 (Gerçek Ailem Klasiği)
Genç KurguO gerçek. Muhteşem hayatımın ortasına bir bomba gibi düşmüştü. Ben... Ben üveydim.. Sanki dünya başıma yıkılmıştı. Ama hayatıma devam etmek zorundaydım.
