Wij kunnen dit

2: sorry

Eenmaal thuis sla ik de deur met een klap dicht en laat ik me met een plof op bed vallen.

De tranen die zich hadden opgespaard komen er nu allemaal uit.

En ik houd ze niet eens tegen...

Pov Scott:

Ik ben zo dom geweest!! Ik heb echt stomme dingen tegen Emma gezegd en nu is ze boos weg gelopen. Ik wil achter haar aan gaan maar ik ben bang dat ik het dan alleen maar erger maak.

Ik heb besloten om na schooltijd naar Emma te gaan. Ik moet dit goed maken, ik wil mijn vriendin niet verliezen hier door.

"Gast serieus!" Vlam ik op Vince af.
"Door jou is Emma nu boos weg gelopen! Waarom de fuck heb je ook zomaar een foto van haar gemaakt!?"

"Chill! Ik heb hem al verwijderd oke? En sorry, ik wist niet dat Emma zo kwaad ging worden." Ik knik met tegenzin en loop de school in.

Pov Emma:

Ik lig nu al een half uur in bed. Ik merk hoe mijn mascara helemaal is uitgelopen en ik heb best veel buikpijn.

Want het punt is dus.

Ik heb serieus mijn regels en voel mij echt niet goed. Ik heb heel veel last van buikkrampen en rugpijn en ik ben nogal snel op mijn teentjes getrapt.

Ik besluit maar eens onder de douche te stappen. Hopend dat mijn woede samen met het water wegspoelt.

Ik pak een joggingpak en loop de badkamer in. Vervolgens leg ik mijn handoeken klaar en zet ik de douche alvast aan om op temperatuur te komen. Ik doe mijn kleren uit en ga onder de douche staan.

Ik geniet van de hete stralen die over mijn lichaam lopen en ontspan van de warmte die mij omhult. Het is net of lossen al mijn gedachtes op.

Ik denk even aan niks. En geloof mij, dat is heerlijk.

Na een dikke 40 minuten denk ik toch dat het tijd word om uit de douche te stappen. Mijn vingers zijn al helemaal verrimpeld haha. Ik droog mij af en doe mijn haren omhoog in een clip.
Vervolgens trek ik mijn joggingpak aan en loop ik de badkamer terug uit.

Ik heb besloten om een kruik warm te maken en dan te gaan slapen.

Ik loop naar beneden en neem snel een paracetamol. Vervolgens vul ik mijn kruik met heet water en loop ik terug naar boven.

Mijn gedachten dwalen steeds af naar Scott. Ik had nooit zo naar hem mogen uitvallen. Ik heb echt veel spijt. Maar het is te laat. De woorden waren al gezegd.

Ik hoop zo hard dat Scott mij kan vergeven. Maar hij is mij niet achterna gekomen. Hij is dus boos. En terecht.

Ik zet mijn koptelefoon op en laat er op volume 100 rock muziek doorheen schallen.

Zo kan ik mijn gedachten verzetten en even aan niks anders denken.

Ik leg de kruik tegen mijn buik en sluit mijn ogen. Langzaam maar zeker val ik in een diepe slaap.

Pov Scott:

Eindelijk gaat daar die verlossende bel. De schooldag is voorbij. Eindelijk kan ik naar Emma.

Eenmaal bij Emma aangekomen zie ik dat ze niet beneden zit. Ik wist de verstop plek van hun huissleutel. Onder de bloempot naast de voordeur.

Voorzichtig til ik de bloempot met viooltjes op en ja hoor, daar ligt de sleutel. Nadat ik de bloempot terug op zijn plaats heb gezet doe ik de sleutel in de deur en loop zachtjes het huis binnen.

Ik sluit de deur en loop voorzichtig naar boven. Emma haar deur is gesloten.

Ik loop er naar toe en sta even stil. Is dit wel zo'n goed plan?