Bölüm 6: Ayna
*Aynalar yalan mıdır? Yoksa gerçekleri mi yansıtır?
°°°
"Başıma gelen en iyi şey acı çekmeye alışmaya başlamam"
Frida Kahlo
••
•
Kiminin yalanları vardı, bazılarının ise yalancıları. Korumaya çalıştığı şeyler olurdu, ya gün yüzüne çıkmaması için ya da o şeye zarar gelmemesi için.
Geçmiş
Evet ben geçmişimi korumaya çalışıyordum ama iyi olsun diye değil sadece gün yüzüne çıkmaması için. ben yalanlar için de yaşayan değil de bu hikayenin masum yalancısıydım. Sadece 6 yaşında ki ben le oyun oynamıştık yara almış mıydım? Hayır. Peki ya zarar vermiş miydim? Tartışılır. Hiç bir şey isteyerek olmamıştı nede olsa.
"Bu şekil gitme al bunları giy" yerde ki dalgın bakışları mı alıp elindekileri bana uzatan kuzeye baktım. tişört ve eşofman vardı elin de gözlerine baktım giymemi isteyen, bir dakika isteyen yanlış oldu giymemi emreden bakışların da yorgunluk vardı.
"Bakmaya devam edecek misin yoksa banyoya gidip giyinecek misin?"
"Gerek yok teşekkür ederim ama birazdan gideceğim zaten" dedim haklıydım da
"Offf o kadar yorucusun ki olan enerjimi de sen alıyorsun şuan" dedi tahammülsüz bir sesle
"Enerjini kendine sakla o zaman bulaşma bana da" sesim sanki azıcık bir tık bağırarak konuştuğum için sesli çıkmıştı.
Dışarı da en son söylediğim şey den sonra kuzey hiç bir cevap vermemişti elim den tutarak beni içeri sokmuştu ve kendi odasına getirmişti. Yatağa beni oturtup dolaptan bir şey aramaya başlamıştı.
Ben hala yatakta oturmuş tepemde dikilen kuzeye bakıyordum ki o beklemediğim bir şey yapmaya başlamıştı. Eğildi.
Eğildi... Eğildi... Eğildi.
Ellerini yatağın iki yanına koydu o kadar bir az bir mesafe vardı ki aramızda kıpırdayamıyordum bakışlarımı dahil çekemiyordum. Nefesim bile ona değiyordu şuan o derece yakındık. Sınır olmalıydı aramızda, nefesimi tuttum ama bu sefer de onun nefesini hissediyordum. Gözlerime öyle bir ifade ile baktı ki gözlerinin için de şeytanlık olduğunu fark ettim. Vücudunu hareket ettirmeden başını yaklaştırmıştı. Şimdi ise onun dışarıya verdiği nefesler benim ciğerlerime doluyordu ve bu durum benim yaralı kalbim için zarardı.
"U-Uzak- uzaklaş kuzey" dedim konuşabilmem mucize gibiydi şuan
"Uzaklaşmazsam ne olur depresif kız, sen heyecanlandın mı yoksa bu yakınlıktan" dedi sesinin tınısın da sanki benim le uğraşma isteği vardı.
"Ne heyecanlanacağım be sadece rahatsız oldum" diye kendimi açıklamaya çalıştım ve şükürler olsun ki bunu kekelemeden yapmıştım ve sesimi sabit tutarak
"Şuan seni öpsem ne yaparsın?" Öpmek mi? yapar mıydı ki hayır canım blöf yapıyordu sadece asla böyle bir şey yapmazdı. Baktı bana benden bir tepki gelmediğini anlayınca kapattı gözlerini, dediğim gibi o kadar yakındık ki nefesini ciğerlerim de hissediyordum. Derin bir nefes aldı ama nefesi titremişti, fısıltılı bir sesle konuştu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAFES
Teen FictionRuh ve Zihin Bu iki kelime hayattaki en zor oyundur, bu oyunu kurallarına göre oynamak çok daha zordur... Hayatım boyunca bu dört duvar evim olmuştu, bir yalan uğruna hemde...
