KAFES

Bölüm 7 : Yabancı

Bölüm 7: Yabancı

*Bazen bir yabancı gelir tüm düzenini altüst eder ve sen sadece izlersin*

°°°

"Başkalarına olduğu kadar, kendimize de yabancıyız"
Montaıgne...
•••

Bir sahne var aklımda asla kendi düşlerim de bile koyamamıştım ana karakter olmayı hakketmediği mi düşünmüştüm. Geçmişimden gelen bir zarardım ben ve bedelini yaralı kalbim ile ödüyordum stabil tutmaya çalışmam gerekti... Sakin olmuyordu yaralı kalbim bana zarar veriyordu.

Kuzey o kıza gülmüştü ve ben onun gamzesi olduğunu görmüştüm sol yanağında derin bir çukur açılmıştı benimle göz göze geldi gülüşü yavaş yavaş soldu işte o an o çukur kapandı yerine dümdüz bakışlar geldi...

"Efsun hadi gel gidelim" zihnimde duran zaman, mekan, kişi kavra mı geri gelmişti merve koluma girdi başımı salladım. Arkamızı döndük sadece bir adım atmıştık ki kuzeyin

"Depresif canlı" deyişi durdurdu merve ile göz göze geldik gözlerini kocaman açtı bu onun dilinde ne bok yiyeceğiz deyişiydi, başımı olumsuz anlamda salladım bir adım daha atmıştık ki yine kuzeyin sesi durdurmuştu.

"Depresif kız, hayırdır sabah sabah buradasın" bir şey diyememiştim arkam ona dönüktü ama bakışlarını hissediyordum sırtım da. Merve kulağıma fısıldadı yaklaşarak

"Bence dön günaydın de sonra içeri girelim uzatmaya gerek yok bence" mantıklıydı bu sadece günaydın diyecektim o kadar bide elim de ki eşyaları verecektim bunda zor bir şey yoktu. Merve'nin yaptığı gibi bende ona yaklaştım "Haklısın" dedim oda bana tebessüm etmişti.

Merve ile aynı anda kuzey ve yanında ki yabancı kıza döndük, kız çok belli eden bakışlarla merve ile beni süzüyordu baştan aşağı şaşırmış bir hali vardı kızın anlamadığım bir biçimde

"Ben bunu döverim ama" dedi merve sesiz bir şekilde bir an olsun bakışlarını çekmiyordu kızdan

"Yalnız değilsin merak etme" dedim ben bile rahatsız olmuştum. Kuzey kızın bileğinden tuttu ve bize yaklaştı tam önümde durdu ama bir an olsun bakışlarımı çekmemiştim kızın bileğinde olan ellin den. Kız merve ile bana bakarak gülüyordu kuzey ise sorgular gibi bakıyordu. Ortam da tuhaf bir gerilim vardı sessizlik beni korkutuyordu.

"Günaydın" dedim sessizliği bozarak ama sesim de tek bir duygu kırıntısı olmadığını hissetim, kuzey tam ağzını açmış bir şey söyleyecekken yanında ki kız coşkulu bir sesle "Güno" dedi. Kuzey kıza tekrar bir tebessüm etti gamzesi ise tekrardan varla yok arası çıktı, şaşırıyordum bana böyle derin gülmemişti arkadaş bile olsak soğuktu.

Kuzey saygın'ın duvarları vardı her şeyin farkında ve sonuçların bilinçli bir şekilde yapıyordu. kuzey saygın insanlarla nasıl oynayacağını biliyordu zekiydi gözlerinde o kurnazlık geçiyordu bu yaşıma kadar gözlerin yalan söylemeyeceğini savunmuştum ama kuzey le tanıştıktan sonra her şey her düşüncem değişmişti... Gözler yalan söylerdi en azından kuzeyinkiler yalan söylüyordu.

"Hadi efsun elindekileri Verde içeri giddelim hava serin biraz yoksa hasta Olcan nede olsa dün akşam yağmurun altında kaldın" Merve'nin bir den bire çıkışması beni şaşırtmıştı özelikle dün gece den sonra ki cümlelerini kuzeye bakarak söylemişti.