Güven meyhanede oturarak etrafındaki yılbaşına beraber giren sevgililere baktı,sevdiği kadın bir adım kadar yakındı ama dokunamıyordu,evliydi çünkü ve buda en acı gerçekleriydi.
Güven ortamdan kendini soyutlamak için kafasını geriye yasladı ve gözlerini kapattı,o an çalan şarkı ile kalbi yeniden bin parçaya bölündü.
"Mutlu yıllar,mutlu yıllar sevgilim" "Sensiz kutlar bu gece tüm aşıklar" "Çok yanlızlar ellerinde yıldızlar bekliyorlar" "Bizim için bir şarkı çal"
Güven gözünden düşen yaşı silmek önüne eğildi ve sildi gözyaşını,neden idi bu gözyaşı,hangi gerçek içindi,hangi yalan içindi,bilmiyordu ki cevabını,gerçi bilse ne yazardı?
Neslihan meyhanenın karşısında denize gelmişti,sevdiği adamın orda olduğunu bilmeden,haykırdı.Sanki bütün acıları geçecekmiş gibi bağırdı,dengesini kaybedecek denize düşecekken onu belinden kavrayan elin bedeninin üstüne düştü.
"Şşşt sakin ol,bak burdayım sevgilim.."
Neslihan yıllar sonra "sevgilim" kelimesini duymuştu Güven'ın ağzından,kafasını göğsüne koyarak ağlamaya başladı,sırtını sıvazlayan ellerle dahada bıraktı kendini.Kafasını kaldırdı ve ona "güven" veren adama baktı.
"Nasıl buldun beni?"
"Ben seni bulmadım,sen beni buldun."
Gülümseyen gözlerle baktı Güven,sonrasında yavaşca ayağa kalktı ve elini kadına uzatarak sıkıca tuttu ve kaldırdı onu,herzaman herşeyin üstesinden beraber gelmişlerdi,şimdide eminlerdi ki bununda üstesinden geleceklerdi.Aşk herzaman kazanırdı,kazanmayada devam ediyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GüvNes Ev:
Güven ona sarılan kadınla birazda olsun ıslanmış olan üstüne çıkardı ve yenisini giydi,Neslihan ise bir köşede ısınmaya çalışıyordu,adam elindeki battaniyeyi kadına sardıktan sonra yavaşca kafasını öptü ve yanına oturdu.
"Evet,anlatmak istermisin haykırış sebepini?"
"Herşey için,en çokta bizsizliğim içindi."
Güven hafifçe gülümsedi,Neslihan ise bu gülümsemenin sebepini anlamaya çalışıyordu.
"Neden güldün şimdi?"
"Artık ben varım,biz varız,haykırışların son bular mı diye düşündüm bir an."
Neslihan'da aynı şekilde tebesüm etti,ve sakince kollarını karşısındaki göğüsünde küçücük kaldığı adamın boynuna sardı,adam ise daha kadın sarılmadan gözlerini kapatmış ve kokusunu içine çekmiştir,herşey çok hızlı gerçekleşiyordu,gereğinden fazla hızlı.
Güven ne kadar ayrılmak istemesede ayrılmış kadından ve boynuna buse kondurarak mutfaktan elinde bir kase çorbayla gelmiştir.
"Madem kendinizi hasta etmeye çok isteklisiniz,aynı şekilde iyileşmeyede aynı isteği bekliyorum Neslihan hocam."
Neslihan küçük bir kahkaha attıktan sonra karşısındaki adama boş ama aşık bir şekilde bakmıştır.
"Bebekmiyim ben?"
"Tabikide,ama sadece benim bebeğimsin."
Neslihan ağzına gelen bir çorba dolu kaşığı red etmedi,çorbayı bittirdikten sonra saate baktı,daha yılbaşına girmemişlerdi,göğsünde yattığı adama masum bir bakış attı.
"Neden öyle bakıyorsun sen?"
"Güvennn,yılbaşına bisiklet sürerek girelim mi?"
Güven tereddüt etti,ama kadını öyle masum bakıyordu ki kıyamadı.
"Pekii,ama sen arkama bineceksin."
"Anlaştık!"
Güven Neslihan'ı sıkıca giydirmiş ve dışarıdan bisikleti zincirden çıkardıktan sonra kaskı Neslihan'ın kafasına geçirdi ve akışına bıraktı.
"Güveen!"
"Efendimm?"
"Seni çok seviyorumm"
Hızla giden bisikletde zor duyulan sesleriyle patlayan havai fişekler karışmıştı,Güven sırıttı.
"Bende seni güzelim,hemde çook."
Neslihan daha sıkı tuttu Güven'ın belini ve burnunu kokusuna gömdü,koca yolda sadece onlar ve kediler vardı.Bide yılbaşına girmenin sevinciyle çıkarılan sesler,onlar ise kendi sessizliklerini dinliyorlardı,sonsuza kadar bu anda kalmak istiyorlardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
