Yaman eline sarılan sargıya baktı,acısını anca böyle geçirebilir diye tahmin ediyordu,sessiz ve karanlık koridorda yürümeye başladı,yaklaşık üç dakika yürüdükten sonra demir kafese girdi.
"Senin için." dedi fısıldayarak Yaman,tam kavga başlıcakken içeriye giren Güven gelen yumruğu engellemiş ve hızlıca Yaman'ı dışarı çıkarmıştır.
"Napıyorsun be oğlum!" sesinde ki endişeyi gizleyemedi,Yaman ise olayın şaşkınlığıyla "Baba..?" diyebildi sadece.
---------------------------------------------------------
Güven Yaman'ı kendi evine getirmiş ve banyoya soktuktan sonra suyu hafifce açmıştır.
"Ben gelmeseydim nolucaktı oğlum? Belki silah belki bıçak çekiceklerdi sana,neden yapıyorsun paşam bize bunu?.." Yaman bakamıyordu babasının yüzüne.
"Yaman bana bak!" dedi iki eliyle çenesini kavrayıp kendisine döndürdükten sonra.
"Bana söz ver,oğlumu benden almayacağına söz ver!" Güven cevap gelmeyince oğlunun kafasını çenesinin altına koydu ve uzun bir öpücük bıraktı kafasına.
Güven Yaman'ı yatırdıktan sonra ıslak üstü ve saçlarıyla kapıya bakmaya gitti,karşısında Neslihan ve Alaz duruyordu.
"Abim nerde doktor?!" Güven eliyle yukarıyı işaret etti,Alaz hızlı adımlarla yukarı çıktığında adam ile kadın tek kalmıştı odada,adam gözleri yaşlanmış kadını belinden tutarak içeri aldı ve eliyle yanağında kurumuş olan yaşı okşadı.
"Neden ağlıyorsun bakayım sen?" dedi gözlerinden telaş fışkırırken.
"Herşey için." zor çıkan sesiyle,elini adamın ıslak saçlarına daldırdı,ve vücudunu yapbozun eksik parçası gibi tamamladı karşısında ki bedenle.
Güven şaşırmıştı ama oda okşamıştı eksik parçasının saçını,sanki kırılgan bir cama dokunurmuş gibi dokunda ve kaldırdı kadının kafasını,elini yeri olan yanağına götürdüğünde ağzından istemsizce cümleler çıktı.
"Seni seviyorum.." yavaşca ama tutkuyla birleştirdi dudaklarını.
Alaz merdivenden olanları gördükten sonra hiç müdahale etmeden yukari geri çıkmıştır.
Neslihan gözünden düşen yaşla adamın kaya kadar sert olan karnını kavradı,dudakları hâlâ ayrılmamıştı,aralık bırakıp yine birleştirmişlerdi dudaklarını,Güven duvara yaslamıştır kadını daha rahat öpebilmek için.
Neslihan artık kendini olayın akışına bırakmıştır,Güven kendini bırakmış olan kadını dudaklarını nefes almak için araladığı sırada belinden tutarak yukarı kaldırmış ve ıslak olan vücuduyla duvarın arasına sıkıştırmıştır kadını.
Adam bacaklarının arasına girmiştir kadının,artık son bir kez dudaklarını aralayıp birleştirdikten sonra boynuna inmiştir yavaşca,zevkle boynunu ıslattıkdan sonra kadını dudaklarını boynundan çekmeden aşağa indirmiştir,kadın bütün gücüyle adamın belini kavramıştır,adam ise son kez boynunu gezdikten sonra kadını bırakmıştır.
"Seni çok seviyorum,ama şimdi Yaman'a bakmamız lazım."
Beraber Yaman'ın odasına çıkmışlardır,Yaman sadece dümdüz yatıyordur,hiç tepki vermiyordur.
"Güven abi nolur,iyileşirmi?" sordu Alaz titreyerek.
"Bilmiyorum paşam,ama benim oğlum iyileşecek değilmi?" dedi Yaman'ın kafasına buse kondurdu.
"Güven bizim eve mi götürsek?" Güven başını "bilmem" anlamında salladı.
"Gidelim,lütfen.." Yaman kendi evine gitmek istemişti,Güven ise anlayışla karşılayıp bir koluna Alaz'ı yerleştirmiş bir koluna ise kendisi geçerek Yaman'ı aşağı indirmiş ve arabaya bindirmişlerdir.
----------------------------------------------------------------------
Yaman odasında dinlenirken Neslihan ise salonda başını ellerinin arasına almış duruyordur.
"Abi ya Yaman'ı düzeltik tamam da annen nolucak?" dedi sağa sola giderek.
"Hallediceğiz oğlum,sakin ol biraz?" dedi hafifce tebesüm ederek,Alaz ise gözleri dolu bir şekilde sarıldı Güven'e,Güven sırtını sıvazladı Alaz'ın.
"Şimdi sen abinin yanına ben ise annenin yanına,anlaştık mı?" Alaz koşarak yukarı çıktı.
Neslihan düşüncelere dalmışken,beline dolanan eli tanıdı ve huzurla baktı karşısında ki yüze.
"Artık bırak bu düşünceleri,bak ben varım,biz varız.Yüklerini paylaşmaya ne dersin güzelim?"
"Daha ne kadar paylaşacağım Güven? Hepsi sizde neredeyse."
"Bak burda bile kendini suçluyorsun,artık bütün ailen yanında,seni suçlayan kimse yok lütfen sakin ol." Güven bunları derken kadına biraz daha yaklaşmış ve belinde olan elini hiç çekmeyerek elini yanağına götürmüştür.
"Sen olmasan napardım ben.." dedi kendini güvende hissettiği yere başını gömerek,belli bir süre sonra kafasını kaldırıp bu sefer o birleştirdi dudaklarını,adam bu an öpücüğün şaşkınlığını üzerinden attıktan sonra hızla vücudunu yine kendisine yapıştırdı kadının.
Bu sefer hâkimlik Neslihanda idi,ayağa kalktı ve adamı sürükledi peşinden,nefes almak için ayrıldıklarında adamı duvara yaslayacağı sırada karşısında ki güce karşı gelemeyip kendisini duvarda buldu.
Güven kadını odaya atacağı sırada yukarıdan gelen Yaman geldiği için ayrılmışlardır..
