Aile denildiği zaman ilk ne gelir akıla? Huzur? güven? Her zaman arkanda olan ailen değilmidir zaten?
Ya uğuruna değiştiğin ailenin gerçek ailen olmadığı ögrenirsen ne olur?
O zaman Gecenin hayatına göz atmanızi öneririm.
Kendi içinde karanlığı i...
Gördüğüm kabus yüzünden kan ter içinde uyanmıştım saat 7 diydi .Gitmeme daha 1 saat olduğu kanaatine gelib güzelce duş aldım.
Mutfağa inip bir şeyler atıştırdım.Açken hiç çekilir bir insan olmuyordum genelde . Giyinme odama girip ne giyine bileceğime baktım üzerime beyaz keten takımı geçirdim hızlıca ve kahve rengi çantamı aldığımda gitmeye hazırdım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evden çıkıcaktım ki kapımın çalması ile zaten açıcağım kapını sonuna kadar açtım.
Korumalardan biri elinde siyah bir kutu ile karşımda dikiliyordu " Patron bunu size biri bıraktı.Ve patronunuza selamımı iletin dedi." Adamın elinden kutuyu alıb pahçeye doğru yürümeye başladım. " Arabamı getirin çabuk!" Bağırmamla haraketlilik oluştu 1 dakika sonra arabam yanımdaydı.
Hızlıca arabaya geçip kutuda ne olduğuna bakmayı aklımın bir köşesinde not edinib son hız Berna hanımın atdığı evin konumuna doğru sürdüm. Eve vardığımda kapını hala açmıyordular. " Gece Aksoy " " Pardon efendim buyurun" adamlar teleşla kapıya koşup açtılar .
Ev görüş açıma girdiğinde büyüklüğü ile şaşırmadım değil ama çok tatlı görünüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eve doğru ilerleyip kapı zili çaldım. Kapıyı 50-55 yaşlarında tatlı bir teyze açtı. " Kızım hoş geldin" tebessüm edip içeri girdim. Az önceki teyze beni salona götürüyordu sanarımda evin yapısı baya karışıktı ya .Ve ben burda yaşayacaktım sanarım. " Aa kızım hoşgeldin" Berna hanım beni görür görmez ayağa kalkım koşar adım yanıma geldi. Sarılmak istermiş gibi baktı.Onu beklemeden kollarımı beline sardım.
Oda hiç beklemeden bana sarıldı.Bunca zaman sonra birine sarılmak acayip iyi hiss ettirmişti.Ondan ayrıldıktan sonra Selim bey geldi yanıma "Hoş geldin evine güzelim" onada hafif tebessüm etdim. "Hoşbuldum" " Ya kızım ayakta kaldın hadi gel otur" Allahım şükür zaten hastaydım birde böyle ayakta kalmak daha da yoruyordu.
İkili koltuklardan birine oturup arkama yaslandım. " Kızım abinlerle konuştum birazdan burda olurlar" What happen broo? " Abimler mi?' " Evet kızım biz sana söylemeyi unutduk senin 4 abin bir ikizin birde kardeşin var" ciddimiydi lan bu? İnşallah abiler kıskanc değildirler ya yoksa birde onların kıskançlıklarını çekemezdim. " Ya çok af edersiniz ama 7 çocuğu nasıl başardınız ya? Yorulmadınıxmı?" Bio annenin yanakları kızarırken Bio baba lafı devr aldı " Kızım aslında ben birazda yapalım dedim annene ama istemedi" Allah korusundu bu kadar erkek yeterdi hayatımda. Berna hanım Selim beyin koluna yumruk atınca susmaya mecbur oldu.
Kapı çalınca ikiside ayaklandı. Bende ayıp olmasın diye ayağa kalktım. Salon kapısından taş gibi 5 erkek girdi.
" Kızım ben seni abinlerle tanıştırayım" tamam anlamında kafamı salladım. " Bu en büyük abin Meriç 28 yaşında" baktığı kişiye bakınca bakişlarım o yöne döndü. Baş selamı verip hafifçe gülümsedim. Oda aynısını yaptı. " Bu bir küçüğü Kuzey zaten tanışıyosunuz 25 yaşında." Bu sefer ona baktığımda sırıtıp göz kırptı. Yaşca biraz daha kücük olanı gösterip. " Bu en küçük abin Demir 18 yaşında " ona baktığımdaysa benden nefret edermiş gibi bakıyordu birden ayağa fırladı. " O benim kardeşim filan değil hiç bir zamanda olmayacak giyimine bak ne olduğu bundan belli oluyor" sinirle söylediği şeyle hızlıca salondan çıktı. Üzerime bakıp sakince nefes aldım.
Tabiki bir şey söylemiyecektim . Kendi kaybederdi. Berna hanım sonra bana benzeyen ama benim erkek versiyonum olan çocuğu gösterdi.
" Bu da ikizin Arın" ismi çok güzeldi. Ona baktığımda bana bakıyorken gözleri hızlıca kaçirdi . " Memnun oldum" " Buda kardeşin Ege 15 yaşında" çocuga baktığımdaysa oda Demir gibi yapıp " O benim hiç bir şeyim değil dedi" Ergen velet işte ne olucaktı. Aslında ben hep kardeşim olsun isterdim ama olmayıncada olmuyordu.
Hepsiyle tanıştıktan sonra yemek yemeye geçtik.Yanımda Meriç abi onun karşımda Selim bey oturuyordu.
Yemekleri bitirip salona geçip biraz konuştuk. " E kızım bir şeye alerjin falan varmı?" Tam cevap veriyordum ki telefonum çaldı. Telefonu yukarı kaldırdım " Pardon buna bakmam gerek" salondan çıkmak için ayağa kalkıcaktım ki Selim beyin " Kızım rahatsız olmazsan burda konuşa bilirsin" kararsız kalsamda yerimden kalmadım. Canıma minnetdi yahuu biraz tenbel biriydim ama birazz )))....
Aramayı hemen cevapladım. " Alo.....sessizlik.......alooo ........cevap vermiyorsanız kapatıyorum" tam kapatıcaltım ki karşi taraftan yanıt geldi. " Yaşadığın günlere şükür et" ne diyordu lan bu gebertirdim bunu ben Ama sanki kimse cevap vermemiş gibi kapatdım telefonu. " Kimdi kızım?" Acaba çok meraklı olmasamıydılar ya nede olsa fazla merak.... Neyse oralara girmeyelim..
" Bilmem her halde yalnış aradılar" Hemen bu meseleni araştırtmalıydım.
"Artık gitsem iyi olucak sanarım" " Kal kızım ya geç oldu gitme bu saate eve " Evemi? Gerçekten eve gideceğimi mi düşünüyordular?. " Yok ben size rahatsızlık vermeyeyim" " Yok kızım burası seninde evin ne rahatsızlığı" gülümsedim.kendimi sanarım ilk kez qarip hiss ediyordum.
" O zaman ben sana odanı göstereyim kızım" kafamı sallayıp Berna hanımı takip etdim. Her kesin odasını teker teker söylüyordu sonda beyaz kapılı bir odanın onünde durup kapıyı açtı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benim odamın aksine burası beyaz tonlarda dekore edilmişti. Tatlı görünüyordu. Yani kötü değildi. " Teşekkür ederim" Berna hanım içten gülümseyip odadan çıktı. Bende daha 4 saat önce uyumamış gibi kendimi sırt üstü yatağa atıp kendimi uykunun kollarına teslim etdim.
