Aile denildiği zaman ilk ne gelir akıla? Huzur? güven? Her zaman arkanda olan ailen değilmidir zaten?
Ya uğuruna değiştiğin ailenin gerçek ailen olmadığı ögrenirsen ne olur?
O zaman Gecenin hayatına göz atmanızi öneririm.
Kendi içinde karanlığı i...
Şuan kapıdaki ailemi görmek aklımın ucundan geçen son şey bile değildi.
Muhtamelen abi kişisi söylemisti.Gerizekalı.Bana seslenmeleriyle Barış kapıya geldi.
Bende silkelenib kendime geldim. " Aa hoşgeldinizz" Barışın konuşmasıyla basımı salladım. Şuan tüm hevesim kaçmıştı.
Artık konuşmam gerektiğini anlayıb onlara döndüm. " Kapıda kaldınız geçin içeri" diyib kapıdan çekildim.
" Bir an hiç davet etmiyiceksin sandım ufaklık" bu abi takımının ufaklık sözüyle alıb veremediyi neydi yaa.Kuzey abi yanagımdan makas alıb Barışı takib etdi.
Digerleride beni takib edib içeri geçtiler.Koltuklara oturdukta babama bakıb konuşmaya başladı.
" Babacım siz burayı nasıl buldunuz ya?" Hepsi aynı anda gülerken kankamla bir birimize baktık.
" Kızım biz dedik ki ailece tatile gidelim. Abinde burayı istedi.Kırmadık. Sonra seninde burda olduğunu ögrenib ziyaret edelim dedik.Kötümü yaptık?"
" Haa yokta bir an sizi görünce şaşırdım. Sizi beklemiyordum." Diyib şirin sandığım bir şekilde sırıttım.
Ayağa kalkıb konuşmaya başladım. " O zaman ben size bir şeyler getireyim içecek" diyib mutfaga yürüdüm.
Mutfagida ilk defa göruyordum. Oda evin diger kısımları gibi beyazdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kahve yapmayı karara alıb cezveyi aramaya başladım. Neredeyse on dakika aramaya sarf etmiştim.
Kahveyide arayıb bulduktan sonra kahveyi yapmaya başladım. Adım sesleri duydugumda hiç bakmak zahmetinde bulunmadım.
Kim oldugunu zaten biliyordum. " Orda ne kadar durub izlemeyi bekliyosun büyük bey?" Diyib arkaya baktım.
Kapının kenarına yaslanmış beni izliyordu. Kahvenin altını kapatıb ona daha da yaklaştım.
"Burayı nasıl buldun sen?" Diyib gözlerine baktım. Oda benim gözlerime dikkatlice bakıyordu. Ama bir şeyler kafasını karıştırıyormuş gibi kaşları çatıktı.
" İstesem yapmayacagim şey yok" diyib sırıttı ama onda başka bir şey vardı ve duşünceli görünüyordu.
" Kimsin sen?" Diye sormamla kaşlarını çatıb bana baktı.
" Abin?" Kahkaha atdım. Ya fazla akıllıydı yada fazla saf yerine koyuyordu beni.
"Oo diyosunn bunu ben bilmiyordum ya söylemen iyi oldu. Sence bunumu soruyorum? .Kimsin sen önce kim olduğum sonraysa evimin adresi kimsin sen Karan Karahanlı?"
Diyib ondan biraz uzaklaştım. " Yakında bunuda ögrenirsin küçük kardeşim" diyib mutfaktan çıktı.
Kahveleri de döküb yanında kekle servis etdim. Kuzey abinin konuşmasiyla ona döndüm.
