TUTSAK

LUNAPARK

Bugün yine yorucu bir sabaha uyandım.uyandığımda ise saatin 7 : 40 'ı geçtiğini farkedince hemen yataktan kalkıp hazırlanmaya başladım.Hemen Üzerimi değiştirdikten sonra saçıma fön çektim ve hemen okulun yolunu tuttum.Okula giderken de aynı zamanda biraz düşünme fırsatım oldu.Acaba bugün beni nasıl bir gün bekliyordu? Bu Sefer ne yaşayacaktım bugün? Hayatım boyunca hep farklı farklı olaylara şahit olmak zorunda bırakıldım.Belki de bu yüzden de kendi içimde hep birşey olacakmış gibi bir kafa yapısı oluşmuştur.Ama belki de normal bir gün geçireceğim bu sefer,bilmiyorum,bunu düşünmemin de pek bir anlamı yok aslında.Çünkü bunu bana zaman gösterecektir.nihayet okula ulaştığımda sınıf arkadaşlarımın büyük bir kısmı gelmişti neredeyse.Sınıfa girdiğimde ortadan 3. sıraya,Yağmur'un yanına oturdum.Ege ile poyraz bizim sağ çaprazımızda otururken Defne ile Selin bizim bir ön sıramızda oturuyorlardı.Ve nihayet ders bitmişti ve biz Defne'yle yalnız kalabilmek için biraz dışarıya çıktık.Bahçede yürümeye başladığımız sırada Defne konuşmaya başladı
"Ailenle mi yaşıyorsun yoksa tek başına mı?" Bomboş bir ifadeyle cevapladım
"Tek başıma yaşıyorum.Ailem Hatay'da"
"Hmm.Peki kardeşin veya abin,ablan var mı?" Neden Soruyordu bunları? "Bir baş belası kardeşim var 5 yaşında adı Sema o o annemle kalıyor genelde"Gerçekten bende çok meraklıydım ailem hakkında bilgi vermeye.aferin bana yaa."babanla kalıyor derken? Nasıl yani?" Yüzüm yerde bir şekilde cevapladım " Annemle babam 2 sene önce anlaşmalı olarak ayrıldılar."Hmm senin adına çok üzüldüm" Çok mu üzüldün? Aynen bence de "Peki burada nasıl kalıyorsun şimdi?"Sakin bir ifadeyle cevapladım "Dediğim gibi annem Hatay'da benim için burada bir ev tuttuk orada kalıyorum şimdilik"Çok mu merak ediyorsun sanki."Hmm anladım.Hadi içeriye geçelim." "geçelim"Neden bu kadar soru sordu? Benimle ilgili ne düşünüyordu acaba kafasında? Bak yine başladım herşeyi çok fazla düşünmeye tamam tamam düşünmüyorum bunları.sadece zamana bırakıyorum.Ve nihayet son derse gelmiştik, ders bitiminde Defne " Acaba lunaparka mı gitsek?"Diye bir soru ortaya atıverdi birden,neydi bu şimdi? Daha dün tanıştık bu neyin samimiyeti? Acaba art niyetli bir düşünce mi var kafasında? Ya da sadece arkadaş olmak istiyordur belki? Neyse ben bunları düşünmeden hayatıma devam edeyim.Yağmur hemen atladı "Evet evet çok güzel fikir.hem birbirimizle de kaynaşmış oluruz.Demi Elif dediği sırada ürperdim "Evet bencede iyi fikir" Deyiverdim bir anda.Ve okul çıkışında 10 dk evlere uğradıktan sonra hemen okulun önünde tekrar toplandık.Lunaparka tam tahmin ettiğim kişilerle gidiyorduk Yağmur,Defne,Poyraz,Ege ve ben.yola koyulduk.Neyse ki lunapark yakındı o yüzden çok fazla yürümedik aslında.Ben pek böyle şeyleri sevmem açıkçası birazcık asosyalim sanırım ben.Her neyse.Bugünlük Eğlenecektim,En azından bugün hiç olmadığım kadar mutlu olacaktım ya da olmaya çalışacaktım.Ama olmuyor ki, hiç alışmamışım ki mutlu olmaya ben.Garip geliyor bana böyle şeyler.Nihayet lunaparka ulaşmıştık.Ancak Ben Pek Fazla oyuncağa binmedim.Oturdum onları izledim sadece.Hakikaten ne oluyordu bana? Ben niye böyleyim? Ben niye mutlu olamamışım hiçbir zaman? Mutlu olmak herkes gibi benim de hakkım değil mi? Ama ben yalnızlığa alışmışım.Yapamıyorum işte böyle şeyleri ben.Zaten beni mutlu edecek kimse yok ki hayatımda,ben nasıl olayım...
Elif'in derin düşünceleri yine almış başını gidiyordu peki gerçekten de Elif mutlu olamaz mıydı? İmkansız mıydı bu?
Peki ya Elif'i mutlu edecek kişi çok yakınlarında bir yerlerdeyse?
Nihayet lunapark'tan eve döndüm saat daha akşam 6'ydı ama ben yinede çabucak uyumak istiyordum duşumu aldıktan sonra ilk iş kendimi yatağıma bırakmak oldu.Arkadaşlarım ne kadar eğlenmiş olsalar da bende bir o kadar sıkılmıştım.Olsun yinede herşeye rağmen güzel bir gündü.Ve bir gün daha sona erdi.Bakalım beni yarın nasıl bir gün bekliyor...