Bu sabah yine günün ilk ışıklarıyla beraber uyanmıştım.Belli ki Aras daha uyanmamıştı.Demek oluyor ki onu uyandırma sırası bana gelmişti.Hızlıca kalkıp banyoda elimi yüzümü yıkadım ve heyecanla yeşil plastik komodinimin üzerindeki telefonumu aldım ve ısrarla mesaj yazmaya başladım.Fakat mesajlarım ona gitmiyordu.Sanırım interneti kapalıydı.Gözüm saate kaydığında saatin 07:38 olduğunu gördüğümde bunu düşünecek zamanımın olmadığını anladım.Hızlıca telefonumu yatağıma fırlattım.Ve saçlarımı taramak için camı ortadan çatlamış olan paramparça aynamın karşısına geçtim.Ben aynamın her kırık parçasında kendimden çok Aras'ı görürdüm hep.Ama bugün nedense Aras'ın benden uzaklaşmaya başladığını hissediyor gibiydim.Artık sabahları beni uyandırmıyor,okulda hiç yanıma gelmiyordu.Hızlıca saçımı tarayıp okula geç kalmamak için aceleyle evden çıkacaktım ki aklıma bugün sargımın çıkarılma gününün olduğu aklıma gelmişti.Doktorum hastaneye gelmeme gerek olmadığını söylediği için tekrar aynamın karşısına geçtim ve sargımı yavaş ve dikkatlice çıkardım.Artık daha rahat ve özgürdüm.Koşar adımlarla binadan çıktım ve kulaklığımı kulağıma takıp kapişonumuda başıma geçirdikten sonra okula doğru yürümeye başladım.Aras artık beni okula bırakmak için bile beni almaya gelmiyordu.Sessizce hayatımdan çıkmış ve gitmişti sanki.Okula yaklaştığımda kapıdan içeri giren Aras'ı farkettim ve adımlarımı hızlandırmaya başladım.Tam o sırada birşey oldu,çok kötü birşey...
Hayallerim,geleceğim resmen elimden alınmış gibi hissediyordum.Arkamdan hızla gelen simsiyah jeep tarzı bir araç okula süratle yaklaştı ve bir o kadar da sert bir şekilde okulun girişinde durdular. Ve Araçtan inen 4 kar maskeli silahlı adam.Belli ki Aras'ı almaya gelmişlerdi.Adamlar hep birlikte Aras'ın üzerine yürümeye başladıkları anlarda hızlıca koşmaya başladım.Onlar Aras'ı benden alamayacaklardı.Aras'ın sert yumrukları arasında gelip giden adamlardan birinin saçını tutup çekiştirmeye başladım.Belli ki adamlar da bizden korkmuştu ki dayaklarını yedikten sonra çekip gitmişlerdi.O sırada elimi boynuma atmamla yere yığılmam beni yine karanlık sokaklara hapsetti.Sonrası ambulans sirenleri,birbirine karışan sesler ve Aras'ın benim için ağlaması...
Hayat beni birçok yola sürükledi.Güldüm,ağladım,düştüm,kalktım.Ama yolun sonunda hep tek başıma ayağa kalkmasını,kendi kendime ilaç olabilmeyi öğrendim.Şimdi ise ambulansta kaderimi bekliyorum.Zihnim beni zifiri karanlık bir boşluğun içine çekiyordu.Fakat ben o boşluktan kurtulmak istiyormuydum onu bile bilmiyordum...
"Kalbi Durdu"
"Satürasyon 70
"Tansiyon 6/4" ve düşüyor hocam
"Canım gitme nolur,gitme beni bırakıp gitme"
Şimdi ise içimdeki karanlığa yenilmek üzereyim.Ve her ne olursa olsun seni çok seviyorum Aras Korman.Yeniden buluşmak üzere...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTSAK
RomanceElif İle Aras'ın Akıllara Durgunluk Veren İmkansız Bir Aşk Hikâyesi.Bir gün Elif telefonunu düşürür ve arar durur.Oysa ki telefon Aras'tadır.Ve Bu Da Aşk Hikâyelerinin İlk Bölümü Olarak Karşımıza Çıkar.Ve Bu Kader'in oyunu Bize Bu Hikâyenin Zamanla...
