တိတ်ဆိတ်လွန်းတဲ့လကွယ်ညက လိုတာထက်ပိုရှည်ကြာနေခဲ့သလို..
နန်းဆောင်တွင်းမှာထွန်းညှိထားတဲ့ဆီမီးခွက်တွေလည်း လေပြင်းတစ်ချက်ကြောင့် အခန်းတစ်ခုလုံးအမှောင်အတိပင်...
တိတ်တဆိတ်ဝင်ရောက်လာတဲ့လူတစ်ယောက်မကတဲ့အရိပ်အယောင်တွေ...
ဝတ်စုံအနီတွေအပြည့်ဝတ်ဆင်ထားတဲ့လူ ၁၀ယောက်လောက်က နန်းဆောင်တွင်းရှိအိပ်ယာပတ်လည်၌ဝန်းရံလျက် လက်၌ကိုင်ဆောင်ထားသောထူးဆန်းသည့် မိုးကြိုးသွားလိုဓားတွေမှဖြတ်ခနဲအလင်းတန်တွေကအဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်လာသလို...
"အသေသတ်ရမှာလား"
"ခေါင်းဆောင်လိုချင်တာ ဒဏ်ရာမရပဲသေဆုံးခြင်း"
"လကွယ်ညရဲ့မိုးကြိုးသွားက အသင့်တော်ဆုံးပါပဲ"
အပေါ်မှတစ်ယောက်တစ်လှည့်ပြောကြားနေသံတွေအားသတိထားမိကာ အိပ်ယာအောက်ရှိဓားအားမြဲနေအောင်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်...
"နောက်ဆုတ်နေ ငါကိုယ်တိုင်လုပ်မယ်"
၁၀ယောက်ထဲမှအကြီးဆုံးထင်ရသည့်သူထံမှခပ်ပြတ်ပြတ်စကားသံကြောင့်အုံနေတဲ့လူတွေနောက်ကိုအနည်းငယ်ဆုတ်သွားကြသည်...
"လမိုက်ညရဲ့မိုးကြိုးသွားက ကျင့်ကြံတာနှစ်ရှည်မှရောဂါရှာမရပဲသေမှာ၊ ငါလုပ်မှရမယ်"
အိပ်ယာအောက်မှနေ၍သူစွမ်းအားတွေဘယ်လောက်စုဆောင်နေသည်အားခန့်မှန်း၍ရသည်...
လကွယ်ညကြီးတိမ်ကင်းစင်နေပေမဲ့ ရုပ်တရက်ပဲမိုးကြိုးတွေပစ်ချလာသည်..
"ဂျိမ်း...ဂျိမ်း...!!!!"
"တတိယမင်းသား နူတ်ဆက်ပါတယ်"
လက်နှစ်ဖက်ကိုင်ကာမြောက်တက်လာတဲ့ဓားကအလင်းရောဂ်ကိုမြင်လိုက်သည်နှင့်စောင်အားဆွဲခွာပြီး ဓားဖြင့်တစ်ဖက်လူရဲ့ဓားအားခါထုတ်လိုက်သည်...
"မင်းတို့ဘယ်သူတွေလဲ၊ဘယ်သူလွှတ်လိုက်တာလဲ"
မျက်နှာတွေကိုပါအနီရောင်အဝတ်တွေနဲ့အုပ်ထားတဲ့လူတွေကဘာစကားမှပြောမလာပဲရှေ့တိုးလာကြသည်...
YOU ARE READING
Prince Wang's Amulet
Romanceဆုရဲ့ဒုတိယမြောက် Yizhan Fic လေးပါရှင့် စာဖတ်သူလေးတစ်ယောက်က နန်းတွင်းFicလေးဖတ်ချင်တယ်ဆိုပြီးပြောလို့ ရေးလက်စficရှိနေတာတောင် ရေးချင်လွန်းလို့ စရေးပါတော့မယ်ရှင့် လိုက်ပါစီးမျောပေးကြပါအုံးရှင့်
