Tümseklerin ardında kaldı köz kokulu ciğerlerim , ne meylim var adımlara nede dermanım. Üstüme devrilen aşağılık gülümsemeler, yer ile göğü delercesine katran suratlar. Dirseklerimi vuruyorum güven beslediğim duvarlara , o duvarlar bir zamanlar insandı. Bir değil bin dilek hakkım olasada dilemem çocukluğu, büyüdükçe yeniden katlanamam bu nobran huysuzlara . Ne kitap ne kanun nede kıdem , meğer tek çabam şuursuz bedbaht gönlü yoran insanlara. Ağaç olsam koparırdım kökümü , koparmasam da kesmeyecekler mi canımı acıta acıta dalımı budağımı. Toprak olsam taş keserdim her ardımı, nede olsa günahlar cesetlere kucak vermeyecek miydim bağrımı. Ey benim merhameti her şefkinden cüsseli rabbim , and olsun sana olan inancımdır , ayakta dik tutan kırık çizik bu bacaklarımı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VELHASIL
PoetryGelin size aşkı anlatayım. Yazılan tüm şiirler bana aittir, alıntı veya başka bir kitapta yazılması kitap ismi olduğu sürece kusur yoktur. Fakat kitap ismi olmaksızın yazılmasını istemiyorum.. Aski taktirde gereken yola bas vurulur.
