Yoksun artık,
Bunu söylerken ciğerimi çizen nefesimi, dudaklarımı incitircesine söylüyorum.
Bir kalbim var, ama yaşayamıyorum.
Bir ciğerim var, ama nefes alamıyorum.
Bir aklım var, ama düşünemiyorum.
Ah! Ben ne zaman çivili bir yatağa zincirlenip beni hayata bağlayan canı sana berdar ettim.?
Çizilen parmağımı bin ah ile öpen,
Kiprik uçların kadar parçaladın beni.
Boş kalmış göğsüme evreni sığdıran ben,
yokluğunda yine boş, nahoș kalıyor.!
Bu reftar hak mıydı bana,?
Söyle zülfüne kök salmış kokusunu ciğer tanelerime soluduğum,
Hak mıydı bana.?
Duvarlar boğazıma yurt kurmuş,
Yatağım bin usat ile sızlatır kulaklarımın zarını.
Ucu evrenin sonu kadar derin bir denize batmışım, çırpınışlarım beni dibe, en dibe çekiyor. Yalvarıșlarım biz cüda olanları anlatıyor.
Ah, bana hiçbir ücret tabi etmeden bu canı, nefesi, kalbi, yüreği, sonsuz sevgiyi, dünyayı, sonsuz nimeti, veren yaratıcı varken, sana kurban olmam ne nankör ne elem bir gidişatmiș....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VELHASIL
PoetryGelin size aşkı anlatayım. Yazılan tüm şiirler bana aittir, alıntı veya başka bir kitapta yazılması kitap ismi olduğu sürece kusur yoktur. Fakat kitap ismi olmaksızın yazılmasını istemiyorum.. Aski taktirde gereken yola bas vurulur.
