Kaybolan şeyler neyi ifade eder bir insanda? İnsanoğlu kaybolan eşyasının yerine yenisini, kaybolan geçmişin yerine geleceği buldu da kaybolan bir annenin yerine niye bir şey bulamadı? O boşluk neden hiç dolmadı? Neden hep eksikliği hissedildi?
Sau...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günler hızlı bir şekilde geçmiş ve ben boş olan haftasonumdan bir günü babam ve ailesine ayırmıştım. Bu süreçte boş bulduğum her süreçte düşünmüş ve O'na baba deme kararı almıştım. En son giderken baba demiştim fakat bunu sürdürmeye daha sonra karar vermiştim.
Pişman görünüyordu ve samimiyetine inanıyordum. Bilmiyorum, belki de ben sözlerden çok hareketlere önem veren biri olduğumdan onun hareketlerindeki samimiyet bu kararı bu kadar hızlı almama neden olmuştu.
Bu süreçte gerginlik ve stresten dolayı mide bulantısı hissi beni yalnız bırakmamıştı. Ailesinin tavrını merak ediyordum. Çocuklarının beni kolay kabulleneceğini hiç düşünmüyordum. Çünkü anladığım kadarıyla babam zengindi ve mirasa ortak bir çocuk daha ne annelerini ne de çocukları mutlu etmeyecekti.
Kafamdaki doluluğun yanında bir de içimdeki annemin boşluğu vardı. Hala alışamamıştım. Hala yokluğunu sonuna kadar hissediyordum. Belki tek başıma nasıl yaşayacağımı öğrenmiştim ama annemin varlığını hiçbir şey doldurmuyordu. Doldurmayacaktı ve doldurmayada çalışmıyordum ama yine de içimdeki kimsesizlik hissinin geçmesini istiyordum.
Faturalar, kira, gelir-gider derken birçok sorun vardı. Para için işe girmem gerekiyordu. Bunun için birkaç yere başvurmuştum ama geri dönüş alamamıştım. Bunun için ne yapmam gerekiyordu onu da bilmiyorum.
Saat gelip çatmıştı. Hazırlanmış ve son olarak parfümümü sıkmıştım. Aynadan kendime son kez bakıp çantamı aldım. Çantamı da son kez kontrol ettikten sonra hazırdım (Medya).
Evden çıkıp kapıyı kilitledikten sonra anahtarı da çantama atıp arkamı döndüğümde gördüğüm siyah mercedes ve dışında bekleyen takım elbiseli adamla adımlarım duraksadı. Babam araba mı göndermişti? Bundan haberim yoktu. Dış kapıdan çıktığımda adam arka kapıyı aralayınca küçük bir tebessüm edip başımı eğerek teşekkür ettim. Arka koltuğa yerleştikten sonra kapım kapanmış ve şoför kendi yerine geçmişti. Midemdeki bulantı hissi tekrar baş gösterirken ben akan yolu izleyerek sakinleşmeye çalışıyordum.
Araba durduğunda şehrin merkezinde villalardan oluşan bir siteye gelmiştik. Amerikan tarzı villaların güzelliği beni büyülemişti. Arabadan inip dışarıya şöyle bir göz attım. Gerçekten de çok güzeldi. Önünde durduğumuz eve doğru ilerlerken dışarı da kırmızı bir spor araba ve beyaz bir porsche vardı. Kapının önüne geldiğimde zili çaldım. Kapı kısa sürede aralandı. Gözlerim beni karşılayan kadında ve arkasında bekleyen babam ve iki gençte gezindi. Aile tablosu... Bir anne, baba ve iki çocuktan olulan bir aile tablosuydu karşımdaki. Bense bu tablodaki yabancıydım.
"Hoş geldin. Ben Liya. Hakan'ın eşiyim." İçten bir tebessümle bunu diyen kadına yani babamın eşine baktım. "Hoş buldum." Direk bana sarılmasıyla ilk affalasamda bende karşılık verdim. Daha sonra babamla kısa bir sarılmadan sonra çocuklarına döndüm. "Hoş geldin. Ben Yüsra." Kızla da kısa bir sarıldık. "Hoş geldin. Behram. Elini uzatınca elini sıkmıştım. "Hoş buldum."
