töz. şiir

sol ayağım

kötü günümde kimse yanımda değil
iyi günlere hazırlık yapamıyorum
kötü günde doğmuşum
demişlerdi kutsal diye
kötü günüme kötü dediğim için belkide
lanetlenmişim
ölümlerle dans eden bir kedi
dokuz canıda kıymetli
bu yüzden ölmeli
öyle dedi ahali
alçıya aldım hayallerimi
uçurtma giderken
koşamadım
gitti
de hadi
hayatın endişeli
kaygılardan yaşayamazsın
bu böyle olamaz
demedin
hayatım iyiymiş
memnun olmalıymışım
onun yerine meczup olsam?
çocuk görüyorum aynada
halüsinasyonlarımdan biri
1 nisan zannediyorum hala günü
çarşamba günü düğün olur mu ki
anneannem gibi kokmaya başladım
tek doğrum su içmek oldu
iyi huylu mu kötü huylu mu
inanmadığım şeyler duyuyorum
her yer yol kenarı mezarlığı olmuş
başarılı olacağımı sende biliyorsun
kötü günlerden iyileri süzerim
hayır benim için dua etmene gerek yok
tanrına ihtiyacım yok
kendi tanrıçam yeter
babadan dönüp
iyi günlere doğru giderim
takip etmene gerek yok
kendim yolları bulabilirim
beni hastanede bulabilirsin
eğer çok istiyorsan
limondan limonata yapmak
şeker eklemen yeter
olmazsada
limonla kan iyi gelir yaralara
bunu herkes bilir
beklerim ne olucak bilmeden
bir bakmışım bütün hayatım bekleme
evi şehirlerde aramayı
bırakalı seneler oldu
aslında normalim
sen beni anormalleştirdin
biscolata fallarına kaldım
her şey olacağına vardı
ben ortada kaldım
şimdi ne yapacağım
hastalığımın gitmesi için değil de
görünmez olması için mi dua ettin
bitter çikolata yiyip
kürtaj günah mı
diye düşündün
fakat geç kalınmış bir macera
bihter boşuna kendini öldürmüş
diye düşündüm
tanımadığın için beni
deli
düşünüyorsun beni
tanısan beni
akıl hastanesine olan aidiyetimi
anlarsın
evet
kötü günümde yanımda olmayanlar
iyi günümde de yanımda değiller
beni yalnız bırakanlarla dolu yanım
sırtımı nereye yaslasam 
deprem oldu
yok
yıkımlar 
onların suçu
ölmeleri gerekiyormuş
temel sağlam olsada
ecelim geliyor gece
ben bir ece
görece
kalbime
piercing taktılar
delmelerine sebep
bulsunlar diye
sol ayağımda sızı
kötü günlerin yansıması
geçicek günden güne
bırakıcak sadece anı