töz. şiir

melodi

şarkılarda gezniyorum
belki yaşadıklarımı
söylüyorlardır diye
sırrımı ifşa ediyorlar
bazıları eski yazları
mutluluğu hatırlatıyor
anlıyorum
her zaman mutlu olamazdık
ama her zaman mutsuzda
peki neden mutlu anlar
anında mutsuza geçti
arada ki boşluk
keşke büyük olsaydı
mutlu anılarımı
en kötüleriyle değiştirdin
hangisini kabul etmeliyim
ikisinide birbirinden ayıramadıktan
sonra
hep senin çıkmandan bıktım
bütün dertlerimin içinden
saçlarım gibi
düşmüssün beynime
çorba oldu
bol tuzlu bir çorba
yeterince kelime
öğrenmemişim
yaşadıklarımı anlatacak
rahatsızlık hissi kaplıyor
içimi
çığlık atmak
ama bağırmamak
nedensizce ağlamak
bedenim rahatsız
kabul etmek
yetmez miydi
seni
senin sadece sen olduğunu
değiştirilemeyecek bir kanun
öfke mi sebep
sebep mi öfke
çözmek benim
sorumluluğum değilse
niye cezasını ben
çekiyorum
indirim istiyorum
hakim
şarkılarla savunma
yapabilir miyim
ya tek ben yaşamıyorsam
ya kanıtım varsa
suçlu değilim
yemin ederim
hangi kitabın üstüne
el basmamı isterseniz
hemen elimi basarım
suçlu olsam
keşke
o zaman
işte
suçlu hissetmezdim
mum gibi sönmek
geriye dumanının kalması
suçum var mı yok mu
şarkılar dinliyorum
hakim
size de öneririm
kendimi onlarda buldum
belki affımı orada bulursunuz
sadece sayılar değişti
ruhum hala ikinci el
savunma dolu içim
güven ne zormuş
kaygılarımı bir kenara koyunca
içim boş kalmış
ne duysam boşuna
ne desen anlamam
şarkılarda bulurum kendimi
kaybettiğim beni
ve benliğimi