istediklerimi söylemiyorum
neden
istiyorum
ama unutuyorum
ağızımda ki kusmuğu
fark etmiyorum
sorun yalnızlığım mı
yoksa insanlar mı
kimseye söyleyemiyorum
bazen kendime dahi
kaygılar geçmiyor
sihirli bir güç
ve mucize istiyor
kimse ben değil
ve de benzemiyor
içimde ki cevapları
nasıl bulubilirim
eğer sadece bir tane
ben varsa
bu dünyada
hayal ürünü
dünyamda
ne çok depremler
oldu
taş üstünde
taş bırakmadılar bende
kaderin oyunuymuş
dediler
yalan söylediler
deniz kumuyla
ancak bu kadar
oluyormuş demek ki
ailem
yine anlamadınız
değil mi
neden böyleyim
ben anladım
ama iş işten geçti
ne öğretmenler
ne doktorlar
anladı
ama ben anladım
kendimi
bu ise bir zaferdi
kimse bilmedi
tuğba'nın kurtuluş
gününü kimse kutlamadı
benden başka
kimse kahvesini
havaya kaldırmadı
ve demedi
"tuğba'ya" ve içmedi
kahvesini zevkle
olsun
kahvemi yalnız da içerim
40 yıl hatırım olur kendime
ve bunu hep hatırlarım
bazıları unutsa bile
ŞİMDİ OKUDUĞUN
töz. şiir
Thơ cayazdığım şiirler ise içimdeki yemekler kusuyorum sanki hasta gibi size de bulaştı şimdi okuyan herkes hastalandı benim kadar belki de bulaşıcıdır bunlar
