Σε Αγαπώ Αλλά Δεν Στο Λέω

Κεφάλαιο 32

Έχουν περάσει 5 μέρες από τον θάνατον της Θεοδώρας. Είμαι κλεισμένος στο σπίτι μέρες τώρα και η μάνα μου με παρακαλάει να φάω.

Τρώω μόνο για να μην στεναχωρώ αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορώ να βρω την όρεξη να φάω.

Δε ξέρω τι με έχει πιάσει.

Δε μπορώ να το πιστέψω,ήταν μόλις 16 χρόνων! Δεν ξέρω αν θα αγαπήσω άλλη κοπέλα τόσο πολύ, ειλικρινά!

Σήμερα είναι η κηδεία της,δε θα αντέξω να κουβαλάω στους ώμους μου το φέρετρο με το νεκρό της σώμα. Θα λυγίσω είμαι πολύ ευαίσθητος σε αυτά τα θέματα!

Οι φίλοι μου συνέχεια μου στέλνουν μηνύματα για να βγούμε αλλά εγώ δε θέλω. Τουλάχιστον όχι αυτή την περίοδο,δεν είμαι σε φάση!

Ακόμη δε μπορώ να πιστέψω ότι η τελευταία κουβέντα που μου είπε ήταν «Σε μισώ». Και εγώ δεν είμαι και καλύτερος. Της είπα ότι καλύτερα να πάει να αλλάξει γιατί θα γίνει χαμός. Γαμω.

Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει μέσα η μάνα μου.

Μαμά.Π: Αγόρι μου,πως είσαι;

Π: Νταξει καλά είμαι.

Μαμά.Π: Σου έφερα κάτι να φας,το αγαπημένο σου!

Π: Μπριζόλα με πατάτες. Ήταν και το αγαπημένο της Θεοδώρας.

Μαμά.Π: Μη το σκέφτεσαι αυτό. Φάε τώρα αγόρι μου,δε κάνει να μένεις νηστικός.

Π: Νταξει πήγαινε και θα φάω.

Μαμά.Π: Τι ώρα θα φύγουμε για την κηδεία;

Π: 6 αλλά εγώ θέλω να είμαι εκεί από τις 5.

Μαμά.Π: Γιατί αγόρι μου;

Π: Γιατί έτσι! Πήγαινε τώρα.

Μαμά.Π: Νταξει.

Η μάνα μου επιτέλους έφυγε και εγώ άρχισα να ετοιμάζομαι για την κηδεία.

Έβαλα το μαύρο παντελόνι μου,το γκρι μου πουκάμισο και τα κατάμαυρα μου παπούτσια.

Κοίταξα για λίγο την φωτογραφία που είχα στον τοίχο μου με την Θεοδώρα την φίλησα και την έβαλα στην τσέπη μου.

Φτάσαμε στο νεκροταφείο.

Δε θα θελα να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, κουβαλούσα το φέρετρο της στους ώμους και έκλαιγα με λυγμούς.

Προσπάθησα να ηρεμήσω αλλά μου ήταν σχεδόν αδύνατο. Έκατσα μέχρι το τέλος κρατοντας τα δάκρυα μου.

Όταν φύγανε όλοι εγώ έμεινα και καθόμουν δίπλα στον τάφο της. Παραμιλαγα και έκλαιγα. Με είχε πιάσει το κεφάλι μου από τόσο κλάμα που είχα ρίξει.

Από εκείνη την μέρα πάω κάθε μέρα και αφήνω ένα λουλούδι.

Έχει περάσει πλέον ένας ολόκληρος χρόνος από τον θάνατο της και αποφάσισα να κάνω ότι μου έλεγε πάντα να κάνω, για το καλό μου φυσικά!

Μου έλεγε να σπουδάσω κάτι για να έχω μια δουλειά να κάνω εκτός από το μαγαζί του πατέρα μου. Σαν δεύτερη επιλογή!

Έτσι έκανα. Σπουδάζω ως ελεύθερος επαγγελματίας και σκεφτομαι να κάνω μεταπτυχιακό!

Μου έλεγε να τα βρω με τους γονείς μου γιατί ήταν κρίμα να σε 'χω τέτοια κόντρα με τους γονείς μου!

Έτσι έκανα. Συζητήσαμε και λύσαμε τα προβλήματα μας. Τώρα είμαστε μια χαρά,ακόμη κι όλας δουλεύω στο μαγαζί του πατέρα μου!

Όσο για την ερωτική μου ζωή δε ξέρω πότε θα προχωρήσω παρακάτω. Ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω,αλλά δεν είμαι και σε φάση ακόμη!

Ακόμα κλαίω μερικές φορές τα βράδια επειδή την σκέφτομαι!

Ελπίζω η μικρή μου να ξεκουράζεται εκεί πάνω...

ΤΕΛΟΣ

Αυτό ήταν το τέλος της ιστορίας ελπίζω να σας άρεσε (που δεν νομίζω αλλά οκέι)

Διαβάστε και τον επίλογο του βιβλίου!

Επίσης σύντομα θα βγει το καινούργιο μου βιβλίο!

Πατήστε το αστεράκι αν σας άρεσε και για υποστήριξη φυσικά ❤️💫