Zauważyłem Cię, nie jesteś tak niewidoczna jak Ci się wydaje. Nawet jakbyś się ukrywała, znalazłbym Cię bez problemu. Nie potrafisz przeżyć dnia bez mojej obecności...
Jazda samochodem na poranny trening nie była najprzyjemniejsza. Małe posiedzenie na plaży skończyło się o 4 nad ranem, Jules więc zawoził mnie bezpośrednio na halę. Leżałam rozłożona na tylnych siedzeniach lekko przysypiając i słuchając cichych szeptów między kierowcą a Frenkiem. Najmłodszy z drużyny zabrał się ze swoim przyjacielem, co było dla mnie plusem w tej sytuacji. Rozmowa z nim tej nocy była dla mnie ogromnym zaskoczeniem, nie wiedziałam jak zareagować na jego słowa. Moje rozmyślania przerwał stukot w szybę gdy samochód się zatrzymał.
- Wysiadaj, zaraz się spóźnisz - usłyszałam już normalnie mówiącego Frenkiego który jednocześnie machał do osoby która pukała wcześniej w moje okno. Niechętnie ruszyłam się z tylnej kanapy zauważając stojących na zewnątrz Marco i Mariniego.
- Dzięki za podwózkę - powiedziałam przewracając oczami i wychodząc z samochodu - a wy się do mnie dzisiaj nie odzywajcie - zwróciłam się do szermierzy którzy na mnie czekali.
Dzisiejszego treningu nie można było nazwać treningiem, byłam zbyt zmęczona by przebrać się w strój i zacząć walki więc spędziłam te 3 godziny na cardio i rozciąganiu. Przez pierwszą godzinę musiałam znosić gadanie moich towarzyszy, a później wytłumaczyć Manuelowi czemu dzisiaj nie walczę, co jednak przyjął ze spokojem i powiedział że mogłam nawet nie przychodzić. Gdy skończyłam już swoją część treningu siedziałam chwilę przy walkach młodszych dzieci, pomagając im ze sprzętem i sędziowaniem.
- Robisz coś po treningu? - usłyszałam głos a potem poczułam ręce na moich barkach - Moglibyśmy gdzieś pójść razem
- Pracuję - zrzuciłam ręce Mariniego i spojrzałam się na niego - I nie jesteś mile widziany w moim domu, więc nawet o tym nie myśl - przewrócił tylko oczami i uśmiechnął się
- Jak było na imprezie? Któryś lepszy ode mnie? - ewidentnie chciał mnie zirytować - Mmm... Gavira powiedział że może Ci podpisać koszulkę
- Czyli lecisz na młodszego? - jego pytanie spotkało się ze spojrzeniem które mogło zabijać - Myślałem że wolisz starszych. Wiesz nie narzekałbym na to
- Zostawię to bez komentarza - stwierdziłam i zaczęłam kierować się do wyjścia z obiektu. Nie miałam zamiaru przebierać się w to w czym przyjechałam, a zmęczenie sprawiało że miałam już wylane na wszystko. Napisałam szybką wiadomość do Julesa mając nadzieję że zgarnie mnie i podwiezie chociaż do centrum, nie miałam ochoty czekać na autobus 40 minut. Szczęście mi dopisywało gdy Jules odpisał że zaraz będzie, mieli dzisiaj jedynie rozmowę ze sztabem, trening dopiero jutro.
- Dzięki wielkie - rzuciłam wsiadając na przednie siedzenie - Będę twoją dłużniczką - Koundé spojrzał się na mnie i dotknął moich włosów
- Nie jest ci może za gorąco w tych kłakach? - spojrzałam się oburzona - Znaczy jak chcesz mi się odpłacić i zrobić sobie przyjemność to zgódź się - westchnęłam na to cicho
- Dobra jedź gdzie chcesz, byle bym wyglądała jak człowiek bo rzeczywiście trochę już przeszkadzają
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
jkeey4 zgodziła się 🤩 💅🏻
@topazdelafuente już żałuję, nigdy więcej @nike przyjaźń w sporcie 🔝 @marxco_ ej nie spodziewałem się że kiedykolwiek zobaczę jej czoło xddd @topazdelafuente zabij sie Marco @forblaugrana czy łączy ją coś więcej z drużyną? @barca.fan co ona tu robi? @pablogavi ❤️
Wpatrywałam się w ekran telefonu leżąc już w swoim łóżku. Strasznie dziwnie się czułam ze splecionymi włosami, nie mówiąc już nic o komentarzu Gaviry. Przewracałam się z boku na bok aż w końcu wybrałam połączenie na ekranie, nie minęła chwila, a osoba po drugiej stronie odebrała.
- Czy ludzie mogą udawać uczucia? - spytałam od razu wpatrując się w dziewczynę - Bo ja już się zgubiłam
- Ciebie też miło widzieć Paz - uśmiechnęła się - Odpowiadając na twoje pytanie, wszystko zależy od sytuacji. Ale ja chyba wiem o co chodzi... Chociaż musiałam się dowiadywać tego od Marco
- Przepraszam Lucìa, za dużo się dzieje i nie miałam czasu - wiedziałam że nie miała mi tego za złe, musiała trochę się podroczyć
- Wiem kochanie, tęsknię za wami wszystkimi - widziałam stos książek rozłożony na biurku, musiałam jej przerwać przygotowania na egzaminy - Przyjadę za miesiąc, pójdziemy wtedy w nasze ulubione miejsce
- Będę czekać - ziewnęłam - Dużo się zmieniło bez Ciebie
- Zauważyłam, pozdrów Julesa i podziękuj mu ode mnie za warkoczyki, zawsze chciałam to zobaczyć - zaśmiała się - A teraz dobranoc Paz, wyśpij się dzisiaj
- Dobranoc Lucì - pomachałam jej, a po chwili dziewczyna się rozłączyła. W domu zapanowała ciemność, a ja zaczęłam rozmyślać o ostatnich wydarzeniach.
————— Rozdział opublikowany w celu celebracji pierwszy matur 💅🏻
