Okulun amigo takımındaki Defne, basketbolcu sevgilisi Giray ve en yakın arkadaşı Gizem tarafından aldatıldığını öğrendiği gün; hayatına üniversitenin ilk yılı aşık olduğu Bora tekrardan girer.
Peki ya onlardan intikam almak için sahte sevgilicili...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Paper Rings- Taylor Swift
İyi okumalar!
◔
Kaybetmekten daha kötü bir şey varsa, o da ikinci kezaynı kişiye karşı kaybetmektir.
Giray'ı hayatıma alırken onun bir felaket olacağını hiçbir zaman düşünmemiştim. Yani... Nereden bilebilirdim ki benim için bir felaket olacağını? Bilemezdim.Kimse bilemezdi. İlk başlarda kampüste her gün gördüğüm ama pek fazla konuşmadığım kişiydi. Sadece Giray'dı. Sonrasında bir isimden çok daha fazlası olmuştu. Keşke olmasaydı. Düşündüm: Bir zamanlar beni en dipten almıştı. Meğersem daha daha sert çakılayım diye almış. Sevgisinden değilmiş.
Kollarımı göğsümde birleştirdiğimdesert bakışlarım odadaki iki kişi arasında gidip geliyordu: Okulumuzun dekanı ve Koç. Dekan her zamanki yerinde ellerini önde birleştirerek masaya koymuş, tüm sakinliğiyle bana bakıyordu. Koç ise tüm zamanların en rahat insanı olma özelliği dışında bugün biraz farklıydı. Gergindi.
Göğsümde birleştirdiğim kollarımı çözmeden onlara döndüğümde sakin olmam gerektiğini içimden binlerce kez kendime tekrarlıyordum ama pekte başarılı olduğum söylenemezdi. "Hocam bu nasıl olabilir?" dedim dakikalardır süren sessiz bakışmayısonlandırıp. "Amigo takımını ben kurdum. Şim-"
Dekan sözümü kesti. "Biz izin verdiğimiz için kurdun." dedi düz bir sesle.
Siyah gözlerimi kısıp ona bakmayı sürdürürken, kurduğu cümlenin doğruluğu vardı fakat konumuz bu değildi. "Ben var olduğum için kuruldu." dedim bir yanlışı düzeltirmişcesine. "Benden önce bu okulda böyle bir şey yoktu. "
"Defne," dediğinde bir nefes verdi. Dekan hep böyleydi; sakin, sıradan, sessiz... "Oldu ve bitti. Bu konu hakkında daha fazla tartışmaya gerek yok." dedi.
"Ben bu takıma emek verdim." dedim içimdeki ağlama istediğini hissettiğim öfke ile bastırmaya çalışırken. "Doğru düzgün bir açıklama bile yapmadan takımı dağıtmaya kalkıyorsunuz. "
Dekan, "Verdiğiniz emekler bizim için paha biçilemez. Sizin sayenizde okulun adını öne çıktı, prestiji yükseldi. Her şey için teşekkür ederiz." dediğinde o kadar sakindi ki sanki normal bir şeyden bahsediyordu.
