Help Me Attorney Haves

06 THE MURDERER?

"Pa, gusto ko pong maging abogado sa future!"

"don't worry anak, papa will make sure na magiging abogado ka, tapos iku-kulong mo yung mga bad guys!" Biro nito at kinarga ang anak niya.

Both of them laughed, nag-kulitan sila ng anak niya, the girl was so happy without knowing na anak siya sa labas. Pero minahal parin niya ang bata nang buong-buo.

matagal nang hindi wala ang ina ng bata, sa paga-akalang namatay ito dahil sa suicide, pero hindi parin proven ang nangyari dahil walang nais na kunin ang kaso. Walang ebidensiyang mahanap ni-isa, ni-walang iniwan maliban sa anak nito.

Kinuha siya ng tunay niyang ama..ang bagong mayor ng lungsod nila, pinalaki siya nito at inalagaan ng maigi kasama ang bago niyang pamilya, tanggap siya ng step-brother niya at minahal na parang tunay na kapatid, pero iba naman pagdating sa kaniyang ina.

One time ay umalis ang mayor, busy rin ang kaniyang kuya kaya wala siyang kalaro, 7 years old lang siya noon at naglalaro nalang ng mga bagay na nakikita niya sa kwarto, bubuksan na sana niya ang pinto para bumaba nang agad bumungad ang mama niya.

ang step-mom niya.

"Pumasok kaba sa kwarto namin?!!!" agad na sumigaw ito at hinawakan ang bata sa kuwelyo ng damit.

"ANSWER ME!"

"N-naglaro po kami doon ni k-kuy-

"At nagrason kapa? Alam mong bawal pumasok sa kwarto ko diba?!!"

"Hindi ko po a-alam-"

hindi natapos ng bata ang sasabihin niya nang agad siyang sinampal ng matandang babae, kinaladkad niya ito pababa sa hagdan at pinagpa-palo ng tsinelas sa likod, maya-maya ay naabutan siya ng kaniyang asawa at lumapit sa bata.

"What are you doing?? nasasaktan ang anak ko!"

"Anak mo sa labas! Bakit mo ba 'yan dinala dito?! pangpa-sikip lang 'yan dito eh!"

"Isa pang pananakit sa kaniya at ikaw ang papalayasin ko dito!"

"No! You have no rights na palayasin ako sa bahay ko!"

"Can't you just accept her? ang bata bata pa niya!"

"NEVER, HINDI KO SIYA TATAWAGING ANAK KO KNOWING NA GALING SIYA SA AHAS NA KAIBIGAN KO."

Nag-dabog paalis ang babae, naiwan ang bata at ang kaniyang papa, panay suklay ito sa kaniyang buhok upang mapa-tahan.

"Don't cry Amara, hindi natin sila bati."

*

"Since nung nangyari 'yon, hindi na kami nag-uusap ni mama, patago niya akong hinahandaan ng pagkain o gamit ko sa school, minsan nakikita ko pa siyang pilit at padabog na kikilos para sa'kin." saad ko.

"I-don't know Haves, tutulungan ko ba siya, hahanapan ko ba siya ng tutulungan siya? ang sama niya sa'kin.

"You know Amara, it's up to you if tutulungan mo si Mrs. Vesenzuela kahit na ganiyan ang trato niya sa'yo, i know mas nanaig sa'yo na maging matulungin."