waterdicht

3.

Matthy's Pov
Ik zit in aardrijkskunde les. Gelukkig alweer de laatste uur van deze helse schooldag. Gisteren met de jongens was echt heel gezellig. Het was ook leuk om de ouders en zusje van Milo weer eens te zien, ze mogen mij erg graag zeggen ze altijd. "Matthyas let nou eens op jongen." zegt mijn aardrijkskunde docent. Waardoor ik uit mijn gedachtes over gisteren avond wordt gehaald.

Onze leraar wil de les starten als opeens een meisje binnen komt lopen. Ik schat haar ongeveer een jaartje jonger dan mij. Ze was denk ik 10 centimeter kleiner dan mij. Ze heeft prachtige lange bruine haren wat valt tot op haar stuitje. Ze heeft mooie groene ogen. Die door haar haren erg opvallen. Ze is prachtig. "Ohja bijna vergeten, nou iedereen dit is Nova en zei komt vanaf vandaag bij ons in de klas." Zegt mijn aardrijkskunde docent. "Neem maar een plekje langs Matthyas." Zegt mijn docent. Ze loopt naar mij toe en gaat zitten op de stoel naast mij. "Hoi Matthyas, leuk je te ontmoeten!" Zegt het meisje erg opgewonden.

"Oh hey leuk om je te ontmoeten." Zeg ik zachtjes. Nieuwe mensen ontmoeten vind ik altijd al spannend. En al helemaal als het zo'n mooie meid is. "Hey vind je het spannend?" Vraagt ze lief. Had ze nou door wat er aan de hand is? Dat is ook nieuw. "Uhm ja ik vind het soms nogal moeilijk om nieuwe mensen te ontmoeten." Zeg ik zachtjes. Dat ik mezelf zo openstel laat me schrikken. Dat mocht niet toch, ik draai me om en focus me weer op de les. Ik zie dat ze nog wat wil zeggen. Maar ze stopt en draait zich ook om naar de docent. Heb ik haar gekwetst? Nee toch?

-

Ik loop naar het achterste gedeelde van de fietsenstalling, daar had ik mijn fiets namelijk neergezet vanochtend. Ik steek mijn sleutel weer in het roestige slot. Ik doe mijn ja uit en leg hem in mijn krat. Aangezien het toch wat warmer was dan ik dacht. Ik pak nog even mijn koptelefoon erbij en zet mijn standaard playlist aan. Ik stop mijn telefoon weer in mijn zak en fiets naar huis.

Ik was vanochtend wel een keer met de fiets gegaan aangezien ik deze keer wel gewoon een goede band had. Gisteren was ik lopend naar school. Omdat ezzie was vergeten om de band weer op te pompen nadat hij een keer mijn fiets had gebruikt en door een spijker was heengereden. Maar ik had hem zelf nadat ik terugkwam van Milo even geplakt en opgepompt. Ik kijk voor me en zie het speeltuintje in mijn straat alweer. In mijn oren hoor ik yes-r afspelen. Opeens voel ik druppels op mijn handen vallen en trap ik door. Gelukkig is mijn huis niet meer heel ver.

Ik rij de poort in en zet mijn fiets neer. Snel pak ik mijn spullen uit de krat voorop mijn fiets. Ik ren naar binnen. "Wat heb jij nou weer gedaan?" Vraagt mijn moeder. "Nou ik had me jas uitgedaan omdat het een beetje warm was en toen opeens de laatste 100 meter begon het te regenen. Mijn moeder lacht een beetje. "Nou kom hier met die natte schoenen en trui dan kan ik ze drogen. Ik trok mijn trui uit en stop meteen mijn armen achter me rug. Gelukkig merkt ons mam niks. "Ik ga naar boven huiswerk maken mam!" Zeg ik als ik e gang al oploop. "Is goed schat, over half uurtje gaan we eten!" Roept mijn moeder terug. "Is goed mam!" Antwoord ik ook zelf roepend. En meteen ren ik naar boven.

~

Ik zit aan mijn huiswerk voor morgen. Het is allemaal onzin en ik snap er niks van. Maar hulp vragen. Nee dat doe ik niet. Dan laat ik zien dat er iets mis is. En dat is niet zo, toch? Ik kijk naar de rechter kant van mijn bureau. Ik zie het mesje van mijn punten slijper die ik er vorige week uit heb gehaald al liggen. Zou ik het doen? Ja ik verdien het wel nadat ik me vandaag zo heb opengesteld aan iemand die ik bijna niet ken. Wat moest ze wel niet denken. Ik pak het mesje en loop naar mijn deur. Ik draai hem op slot en ga er tegenaan zitten. Ik zet het mesje tegen mijn arm en zonder na te denken trek ik horizontale lijnen over mijn pols . Ze bloeden flink, maar dat was de bedoeling.

Ik kijk naar het bloed op mijn arm en de vloer. Het lijkt wel een schilderij. Ik het Canvas, en het bloed de knal rode acryl verf, die er met dikke lagen overheen is gesmeerd. "MATTHY ETEN!" Hoor ik mijn moeder schreeuwen, shit. Ik pak het dichts bijzijnde doekje en veeg de sneeien af. Ik plak er een paar pleisters op die ik vind in de hoek van mijn kamer en trek mijn trui van gisteren aan. "IK KOM ERAAN MAM." Zeg ik als ik de deur van het slot afdraai. En nu hopen dat niemand het merkt aan de eettafel.