waterdicht

14.

Nova's pov
Ik ben stil, verdrietig, bezorgd en vooral geschokt. Matt zit tegenover mij. Hij heeft me net alles verteld. En dit was meer dan ik had verwacht. We zitten op mijn bed. We zijn namelijk naar mijn huis gegaan. Iets meer privacy dan de administratie van school of Matthy's huis vol met broers. Het is stil, doodstil. Beide zeggen we niks. Ik kijk omhoog en zie dat Matthy mij met bange ogen aankijkt. Ik schraap een keer mijn keel. "Matt waarom wist ik dit niet?" "Ik had je willen helpen, dat wil ik nog steeds." Hij knikt. "Waarom heb je het niet eerder verteld Matt." Vraag ik bezorgt. "Ik haat het om op te vallen, als ik mensen zou gaan vertellen hoe het echt gaat met me, val ik ook op." "Dat wil ik niet ik wil gewoon onzichtbaar blijven." Legt hij uit. Ik snap hem wel, zo is Matt nou eenmaal. In zijn eigen wereldje en daar blijft hij ook liever in.

"Matt voor mij val je altijd op." "Dit meen ik niet op een vervelende manier." "Maar ik hou van je Matt, oprecht, en toen ik die klas binnen liep was het eerste wat ik zag was jou." Hij kijkt me aan, en door zijn tranen heen zie ik een kleine glimlach vormen. "En laat me alsjeblieft toe, om het op te lossen." Hij knikt. "Bedankt Matt dat je me toe laat." ik geef hem een kus, en trek hem in een knuffel. "Zullen we wat gaan eten?" Vraag ik. Hij knikt en we lopen naar beneden.

Mijn ouders zijn een paar dagen weg voor werk dus hebben we niet heel veel in huis. "Wil je noodles?" Vraag ik. Hij knikt. Ik kan noodles echt lekker maken. Dus pak ik een pan en twee pakjes instant noodles. Moet wel goed komen. Ik leg ze in de pan met een beetje water. En nu even wachten. Matt staat achter me en zit op zijn telefoon, dus pak ik die van mij ook maar. Ik sta met mijn rug naar hem toe, opeens voel ik een arm om me middel. "Heyyyy" zegt Matthy overdreven blij. "Zie je dat praten heeft meteen opgelucht." Zeg ik. Hij lacht en slaat zijn andere arm ook om mijn middel. Wat ben ik blij dat deze jongen zich eindelijk bij iemand op zijn gemak voelt. En dat dat bij mij is voelt als een eer. Nou Matt aan de kant ik moet die noodles afmaken. "Oké oké, ik wacht wel op de bank." Lacht hij.

De noodles zijn zacht geworden dus pak ik alle dingen uit de koelkast. Eerst doe ik er gerapste belegen kaas en mozzarella doorheen en roer het een beetje. Dan pak ik een eitje en bak die er door heen, lente-ui en nog wat andere kruiden. En dan eindelijk na een lang durende 20 minuten zijn onze noodles klaar. Ik pak twee bakjes en verdeel de noodles. Ik pak voor ons beide stokjes en loop naar de bank. Ik zet de twee bakjes op de tafel en ga naast Matt zitten. "Wil je een film kijken?" Vraag ik. Hij schud nee. "Ik wil gewoon eventjes niks, gewoon wij met z'n tweetjes" ik glimlach naar hem. "Is goed Matt." En tegelijk pakken we onze bakjes en beginnen we met het eten van de noodles.

-

Het is ondertussen al weer een uur later, de noodles zijn allang op en we zitten nu beide op de bank met een kopje warme chocolade melk. Op de achtergrond speelt wat muziek. Ik hoor dat birds of a feather van Billie begint te spelen en ik begin zachtjes mee te zingen. Matt begint ook te zingen. En voor we het weten hebben we onze mokken chocolade melk op de bijzet tafel gezet en zingen we de longen uit ons lijf terwijl we een beetje klungelig staan te dansen. Ik moet vreselijk me best doen om niet in de lach te schieten maar dat is nogal moeilijk. Ik zie dat dit bij Matt ook zo is. We maken oogcontact, en ja hoor we liggen te rollen op de grond van het lachen.

Na een minuutje is onze lach aanval weer afgelopen en staan we op. We lopen naar de bank en gaan daar weer zitten. Ik neem meteen een slok van mijn chocolade melk omdat hij al weer snel aan het afkoelen is. "Ik hou echt van chocolade melk." Zegt Matt opeens. Dat vind ik ook zo leuk aan Matt, hij geeft vaak van die random mededelingen. Je hebt er nooit wat aan maar het is wel altijd leuk om te horen. Ik giechel. "Ik ook Matt." Ik neem de laatste slok van mijn chocolade melk en kruip ga tegen Matt aan liggen. Langzaam kriebelt hij mijn zijn vingers door mijn haren. Ik wordt er rustig van en val bijna in slaap. Maar dan zegt Matt opeens iets.

"Nova zou je mijn vriendin willen zijn?"