waterdicht

12.

Matthy's Pov
Het is al weer anderhalve maand verder. Ik en Nova zijn alleen maar meer close geworden. En ik ben alleen nog maar meer verliefd op die meid geworden. Ze is zo lief, en zo knap. Maar nog steeds heb ik niet tegen haar gezegd dat ik verliefd op haar bent. Nouja, ik denk dat het best duidelijk is. Of niet? Wat als ze me helemaal niet leuk vind. Mensen zijn ingewikkeld. Vooral meiden, ik weet niet hoe dat komt.

Maar vandaag is onze eerste toetsweek dit jaar. Ik ben doods en doodsbang. Ja natuurlijk heb ik geleerd. Maar ik ben zo bang dat ik het niet goed doe, en daardoor weer eens belachelijk wordt gemaakt door me klas genoten. Want dat gebeurt wel steeds meer. Ik zit in een klas vol met kinderen met zware ADHD die altijd door de les heen praten, super druk zijn. Etc. En dat is ook zeker niet erg. Want ja er is een rede dat we allemaal op het speciaal onderwijs zitten. Maar in zo'n klas val je er wel buiten als een stille jongen met zware autisme en een prikkelverwerking stoornis. En dat is mijn klasgenoten ondertussen dus ook opgevallen.

"MATTHYAS SCHIET IS EENS OP!" schreeuwt mijn moeder hardt naar boven waardoor ik meteen uit mijn gedachtes schiet. Ik stap snel uit bed en loop naar me kast. Ik pak een comfortabele outfit, trainingsbroek en trui. Aangezien het toetsweek is en ik tijdens zo iets stressvols tenminste nog wel een beetje comfortabel ben. Ik kijk naar mijn wekker, het is tien voor acht. Ik sprint zo wat naar de badkamer om eventjes snel mijn haren te doen. Als laatste pak ik mijn schooltas, waar nu alleen een schrift en een etui in zit, en loop naar beneden. "Matthyas je moet echt wel wat eten, ook al ben je laat." Zegt mijn moeder as ze ziet dat ik meteen door wou lopen naar de tuin om mijn fiets te pakken. "Nee mam geen tijd, ik pak wel een banaan." Zeg ik snel je ik pak een banaan van de grote blauwe fruitschaal die op onze eettafel staat. En ik loop meteen door naar de tuin "Oké nou succes lieverd!" Schreeuwt mijn moeder als ik al weer hij de schuur ben gerend. "dankje mam!!" Schreeuw ik terug.

-

Ik kom aan op school. Me banaan heb ik in de bosjes gegooit. Krijg nu geen hap door me keel. En aangezien kinderen in me klas blijven zeggen dat ik vast altijd grote truien draag omdat ik dik ben. Is het ook maar beter zo. Ik weet zelf wel dat het niet zo is. Maar dan heb ik tenminste geen schuldgevoel als ze wat zeggen aangezien ik toch niks gegeten heb. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en open magister. Lokaal C107 moet ik zijn. Gelukkig op de eerste verdieping dus niet heel erg. Ik ren snel nog even naar me kluisje,  gooi daar alles in behalve mijn etui en loop snel naar ons lokaal.

Als ik binnen kom zie ik dat de docent net onze toetsen aan het uitdelen. Aangezien dit onze eerste dag van de toetsweek is hebben we een natuurkunde toets. Gelukkig is dit hoofdstuk niet heel moeilijk. "Matthyas de volgende keer graag iets eerder er zijn." Zegt mijn docent als ik ga zitten en zij mijn blaadje op mijn bureau legt, gevolgd door de toets. "Oké, sorry mevrouw." Ze knikt streng. "Oké jongens jullie mogen beginnen!"

Ik kijk naar de toets en begin met lezen. Tot nu toe snap ik de eerste opdracht tenminste. En vul deze dus ook snel in. Ik wil de volgende vraag lezen, maar merk dat ik een beetje duizelig ben. "Zal vast niks zijn." Fluister ik zachtjes tegen mezelf. En ik kijk weer naar mijn blaadje, maar de vraag lezen lukt niet. Ik ben duizelig, alles draait, de woorden op mijn blaadje zijn aan het bewegen en ik merk dat ik langzaam aan moeite begin te krijgen met ademhalen. "Komop Matthy niet nu." Zeg ik zachtjes tegen mezelf. Ik begin te tikken met me voet op de grond, wat de aandacht van Nova trekt die naast me zit. Ze kijkt op van haaf blaadje en kijkt me meteen heel bang aan. "Matt je ziet echt heel wit." Fluistert ze. Ik knik zachtjes. Dat had ik zelf ook wel verwacht. Mijn hoofd voelt wel 50 kilo en ik begin zwarte vlekken te zien. Shit shit shit. Ik had wel moeten eten, ik had gewoon moeten luisteren naar mijn moeder.

De zwarte vlekken worden steeds groter en ik weer niet wat ik moet doen. Ik kijk nog eens hoop al naar Nova. Die meteen haar hand omhoog steekt. "Ja Nova." Zegt de docent. "Het gaat volgensmij echt niet goed met Matthy." Antwoordt Nova. De docent kijkt naar mij. Maar voordat ik wat kan zeggen wordt alles zwart en voel ik mezelf tegen de grond aan knallen.

Nova's Pov
Ik ben rustig mijn toets aan het maken. Ik heb een keer goed geleerd en heb er echt vertrouwen in. Het is ook nog eens lekker stil in de kla- tik tik tik tik. Kutzooi iemand is met ja fucking voet aan het tikken. Ik kijk naar links van mij, waar het vandaan komt. Maar daar zie ik Matt zitten. Hij is wit en ik zie dat hij erg snel ademt. "Matt je ziet echt heel wit." Fluister ik naar hem. Terwijl ik hoop dat de docent het niet hoort. Hij knikt zwakjes en draait weer in naar zijn toets. Dus dan doe ik dat ook maar.

Na nog geen minuut heb ik nogsteeds het gevoel dat het echt niet goed gaat met Matt. Dus draai ik me nog eens om, hij kijkt naar mij. Spierwit en een dode uitstraling op zijn gezicht. Snel steek ik mijn hand op, die jongen heeft hulp nodig. Gelukkig ziet de docent het meteen en vraag ze wat er is. "Het gaat volgensmij niet goed met Matthy." Zegt ik. We draaien ons beide om naar Matthy. Maar voordat hij wat kan zeggen stort hij neer. SHIT