lavender haze

1.3

dakikalardır aynı soru üzerinde sayfayı karalamaktan vazgeçerek kalemi fırlatırcasına kitabın üstüne bıraktım ve kitabın kapağını kapatarak arkama yaslandım. bir türlü odaklanamıyordum. karşı masamda oturan ve iyi anlamından oldukça uzak bir görüntüye sahip olan şahsiyet de bana yardımcı olmuyordu. 

gözlerini belirlediği bir noktaya sabitlemişti ve neredeyse hiç ayırmıyordu veya kırpmıyordu. sürekli yanağının içini kemiriyor, arada bir gözlerini yumuyor ve içine derin bir nefes çektikten sonra geri açıyordu. sinirli değildi. ya da öyle durmuyordu ama sakin de durmuyordu. daha fazla dayanamayıp telefonumu elime aldım.

asya: yamaç

asya: neyin var

asya: iyi durmuyorsun

telefonu ters bir şekilde masanın üzerinde duruyordu. ilk bildirim sesi geldiğinde umursamadı ama ikinci ve üçüncü sesin ardından ekranını kaldırdı. 

yamaç: iyi bir gece geçirmedim sadece

yamaç: uyuyamadım

yamaç: normalde de uyuyamam ama

yamaç: dün gece gözlerimi 5 dakika bile kapalı tutamadım

asya: nasıl yani

asya: hiç uyumadın mı

yamaç: hayır

yamaç: hiç uyumadım

yamaç: uyuyamıyorum

yamaç: gözlerim kapalı oluyor ama dalamıyorum

yamaç: eğer şanslı günümdeysem en fazla 5 saat uyuyabiliyorum o da deliksiz değil

yamaç: her gece aynı şey

asya: her gece?

başını telefondan kaldırıp bakışlarını bana çevirdi ve yorgun bir ifadeyle gülerek yüzünü ekşitti.

yamaç: evet

yamaç: her gece

yamaç: uyumadığımı anlamayacak kadar derin uykuda oluyorlar

asya: bunu bilmiyormuş gibi davranmaya karar verdim

yamaç: imasını yapan sendin

asya: söyle diye demedim aptal

yamaç: biliyor musun

yamaç: iyi ki tıp okumuyorsun

yamaç: bilimden zerre anlamıyorsun

asya: bilim?

asya: bu mu bilim?

yamaç: nasıl oluştuğunu sanıyorsun???

yamaç: leylekler getirmedi seni

asya: ne..

asya: nasıl yani

asya: annem bana yalan mı söyledi