Güneşin ışıltısı seninle olsun...

Eğitim süreci...

Birlikte yaşayıp göreceğiz dedikten sonra ses kayboldu. Kafamın içindeki o sesin yine kaybolduğunu hissettim, ancak bıraktığı etki hala derinlerimde dolaşıyordu.

Eğitim süreci başladı ve beni bilmediğim yeni becerilerle tanıştırdılar. Silahların ustası oldum, taktikleri öğrendim ve bedenimi daha etkili kullanmayı öğrendim. Ancak her geçen gün, içimdeki çocuğun, kadınlara ve çocuklara olan sevgisinin baskısı artıyordu. Çünkü bazı şeylerin değiştiğini hissediyordum. Sanki gerçek amacımdan sapmaya başlamıştım.

Eğitimler sırasında, sık sık geçmişteki anılarım canlanıyordu. O güzel kadın, bana olan sevgisi, hamile olduğunu söylediği o not... Onu bir daha hiç görememiş olmanın acısı içimi kemiriyordu.

Bir gün, eğitim alanımızın dışına çıktık. Ormanın derinliklerine doğru ilerlerken, içimdeki ses orayı terk etmemi bu işten bir an önce paçayı sıyırmamı söylüyordu.

"Artık bu işi yapamam. Ben bir savaşçı olabilirim, ama kadınlara ve çocuklara zarar veremem. Benim için savaşın anlamı, masumları korumak ve kötülüğe karşı durmaktır."

Eğitmenim şaşkın bir şekilde bana bakarken, içimdeki çocukça sevgi ve vicdan duyguları beni yönlendirmeye başladı. Artık savaşın anlamını yeniden tanımlamıştım ve bu kez kendi yolumu çizecektim.

Tam o sırada o kadın karşımda belirdi. Hiçbir şey söylemeden sadece elini gözlerime koyup kapattı.
Boşluktaydım.
Sanırım beni yine bir yere götürüyordu.

Karanlık ve gizemli ormanın ortasında aniden bir ışık hüzmesi beni sardı. Gözlerimi kapatıp ellerimle yüzümü kapattım, beklemeye başladım. Sanki bir an için havada süzülüyordum ve sonra, hafif bir dokunuşla ayaklarım yeniden yere değdi.

Aniden kendimi tanıdık olmayan bir ormanda buldum. Her yer karanlık ve gizemliydi. Adımlarımı dikkatlice atmam gerektiğini hissettim, çünkü bu yerin tehlikelerle dolu olduğunu sezebiliyordum.

Gökyüzündeki ayın ışığı, ağaçların arasından sızarak yolu aydınlatıyordu. İlerledikçe, gizemli bir sesin ormanın derinliklerinden yankılandığını duydum. Korku ve merak iç içe geçmişti, ancak ilerlemekten başka çarem yoktu.