Chapter 11: himala
Amber’s POV
Nagising ako sa ingay ng mga kaluskos. Pagmulat ko, naglilinis na pala si yaya ng kwarto. Umaga na naman pala, inaantok pa rin talaga ako. Naalala ko na naman yung nangayri kahapon, medyo masakit pa rin ang katawan ko but I can endure, exicited na pa nga ko para sa audition ngayon…
^___^
Huh? Teka?
Biyernes!?
Oo nga biyernes…^___^
@___@
O____O noooooooooooooo!
Agad akong napabalikwas at nagmamadaling pumunta ng banyo.
I looked at the clock sa may pader… my golly banaba! It’s already 9! For pete’s sake! Bakit di nila ako ginising! Malelate na ko nito!
Waaaaaaahhhh!
10:30 ang start ng audition at nandito ako, nagkukumahog palang na maligo!
T___T
“aba’y bakit ka ba nagmamadali huh? Diyaski kang bata ka…”
Narinig kong sabi ni yaya sa labas, yaya naman ehhhh!
“ya, bakit di mo ko ginising huh?” sigaw ko sa kanya mula sa loob ng banyo. Medyo matanda na rin kasi si yaya, kaya bingi na rin siya minsan.
“ang sarap kaya ng tulog mo,” sagot nman nito.
Naman!
“ang pagkakaalam ko kasi hija, wala kayong pasok ngayon, hindi kasi nakabihis pang-eskwela si Auburn na lumabas kanina kaya ang alam ko walang pasok sa school niyo.” Mahabang paliwanag ni yaya sa akin.
Natigil naman ako sa pagsasabon sa sinabi ni yaya. Umalis si Auburn? San naman kaya pupunta yun?
Ahhhh! Never mind! Kailangan kong makahabol sa school before the clock hits ten!
Talagang super sa bilis ang ginawa kong paliligo at pag-aayos.buti nalang at naiayos ko na ang mga gagamitin ko para sa audition mamaya. Kailangan kong makahabol kasi aayusan pa daw ako ni Marky ngayon. Naku lagot na ko nito, siguradong talak na naman ang isasalubong sakin nun.
“yaya! Aalis na po ako!” sigaw ko at nagmamadaling bumaba ng hagdan.
“teka! Hindi ka pa kumain ah!” sigaw ulit ni yaya at lumabas ng pinto ng kwarto ko.
“okay lang ho, sa school naho ako kakain mamaya.” Paalam ko at lumabas ng bahay.
Nasa may gate na ko ng maalala kong---
Waaaah! Not again!
Wala palang maghahatid sakin sa school!
Mom is out nga pala!
Arrrgh! This just great! Bakit ngayon pa! of all time, why just now!
Nasalo ko ata lahat ng kamalasan ngayong araw.
Damn it all to hell!
Sambakol na ang mukha ko and I’m starting to lose hope ng may pumaradang sasakyan sa harap ko.
t-teka is this…
bumaba yung salamin ng kotse sa may gawi ko. exposing the one riding the car.
“need a ride?” he asked.
O__O—itsura ko.
“bakit naman ako, sasakay sa’yo!” I shouted.
Natigilan si Pierre. Then afterwards ganito na yung mukha niya.
