Chapter 3: Mortal Enemy (part 2)
“You look crazy…” tila walang ganang sambit uli niya sa akin. At tumingin sa malayo. Hawak pa rin niya yung pony ko. Kakabili ko lang nun kahapon sa mall eh! Baka itapon niya lang naman.
Then he stared at me pataas-pababa. I remember, hindi nga pala ako nakapagpalit ng damit sa inis ko kanina. T____T
“Di bagay sayo. Ampanget mo.” He heartlessly said na tinutukoy yung suot ko.
Why you freak! Punong-puno na ko sa’yo! Sana hindi na lang sa iisang village tayo nakatira para hindi kita nakikita at ng magkaroon naman ako ng peace sa buhay! Antipatiko ka! Swanget! I tried to be civil as much as possible. Hindi ako pumapatol sa taong autistic na bipolar.
I cleared my throat before speaking.
“I – I didn’t mean to disturb you. Akala ko walang tao…” nasabi ko na lang.
Tumingin uli siya sa akin. Walang ekspresyon sa mukha niya. Himala ang seryoso ata niya ngayon.
Hmmmp! Poker face my ass! Che!
“c-can I have my pony back?” alanganin kong tanong at humakbang ako palapit sa kanya.
“Leave it the way it is.” Sagot naman nito. Leave? Anu daw?
Yung buhok ko ba? Bakit? Maganda ba ko pag nakalugay? But instead of saying it I said…
“Huh?”
“Your hair…leave it as it is.” He said without looking at me. Tapos nakita kong binulsa niya yung pony ko. Teka is he---… my ghad!
Si Pierre Vincent Werkheiser-Rafael, self-proclaimed gwapo, sikat, heartthrob, basketball team Captain, half-british half-pinoy—GAY!????
“Oh my ghad! Don’t tell me….?!” Sabi ko sabay urong ng isang step.
Napalingon naman siya sa akin. Ang gwapo niya sa totoo lang. his eyes are gray like ash, I can’t actually tell kung panu ko idedescribe ang mga mata niya. Kasi nagmumukha siyang suplado sa kulay non.
They’re somewhat expressionless. The way he stares, they’re cold…
“anu yun?” he said tapos tumayo na sa pagkakaupo.
Natawa naman ako. I know mukha na kong baliw sa harap niya. Ikaw ba naman ang tumawa na lang bigla-bigla. Siyempre iisipin nilang baliw ka na nga.
“what’s so funny?” he asked, his ears, they’re turning red.
Grabe! My side palang ganto si Pierre. I should have done this more often.
I laughed harder! Ghad his face! I should have brought my camera!
It’s EPIC!
“I’m going to wring your neck if you don’t stop laughing.” He said seriously. Though hindi naman ako natakot. Duhhh, fraud niya lang yan. Gays are gays.
Inayos ko muna ang sarili ko bago ako nagsalita.
“Cut the act Pierre. Tayo lang naman dito.” I said at nilapitan pa siya. “You know my friend Marky right? He can help you,” I said and hold his arm. “join ka na sa goup namin bakla!” I said happily. ^___^
Hindi siya nagsalita. Is he shock? Talagang ganyan talaga pag nasa realization na. I can be his friend, Marky, Tiffy and I can help him. Mas maraming friends mas Masaya! Join-join na!
“What have you said?” he said grimly.
“That you’re gay?” I repeated.
Hindi ko na nalaman ang mga sumunod na pangyayari. Kinabig niya ko at sinandal sa may pader. He kissed me to my shock!
Ang first kiss ko! Wala na!
Iningatan ko to ng matagal, para sana kay Stephen. But this stupid jerk stole it!
Waaaaaaah! T___T
Sinubukan ko siyang itulak but he’s strong. Lalo lang tuloy naging rough yung kiss niya. Urging me to kiss him back. But I resisted. Tutuhurin ko na sana siya but he pinned me harder on the wall. Wala na kong lusot.
Gusto ko sumigaw ng rape! But I can’t.
At the moment what I kept thinking was his kiss. It’s not a kiss anymore it’s more of a punishment. This is not what I dream about my first kiss.
I thought it to be magical. Gaya nung sa Princess Diaries. Yung itataas mo pa yung kanang paa mo pag hinalikan ka ng prinsipe mo. Then my fireworks display sa background. Hindi yung ganto! Baka nga marape pa ko nito! Ghad! Somebody help me!
Auburn! Stephen! Mom! Dad! Heeeeeeelp!
My eyes were widely open the entire kiss. Nakatingin lang ako sa kanya! Abat ang mokong! Nakapikit pa! humanda ka sakin! Isusuplong talaga kita sa P.O.D.
That’s when he opened his eyes and look into mine.
Bakit ganon? Yung titig niya…may iba.
Parang may iba.
Pati yung kiss niya bumagal din in a more passionate kiss.
Naramdaman ko na lang na humiwalay yung mga labi niya sa labi ko, but our position is the same. Ni hindi nga lumuwang yung pagkakadagan niya sa akin.
“Remember this day brat! Don’t you dare call me that again or else…” he cut, then he stared at my—
O////O
I saw him smirk. Maniac talaga! Syet ka Pierre!
“aaaahhh! You maniac jerk! Pervert!” I hissed at him at tinakpan ng mga kamay ko ang dibdib ko, although hindi naman talaga nakita kasi naka jacket ako.
Pulang-pula na ko sa kahihiyan at sa galit! He just stared at me then…
He suddenly burst out laughing.
O_O
Wow, first time to. ngayon ko lang narinig na malayang tumatawa tong mokong na to.
Huh? Di ba dapat nagagalit ako ngayon dahil hinalikan niya ko?! This is not the time para maamaze ka sa kanya Amberlynn!
Gaga!
“Don’t flatter yourself too much; you’re not even my type.”
And with that he suddenly left me…
Dumbfounded…
