Mimi’s message: so this is the present time I’m telling you…okie? Please don’t get confused sa story ko…hehe, if your confuse, tell me…okie? Enjoy reading…
“kasalanan mo ‘to! kung sinabi mo sana agad hindi sana nangyari to! I could’ve done something for your sister! This is all your fault! Kasalanan mo to!”
“kasalanan mo ‘to! kung sinabi mo sana agad hindi sana nangyari to! I could’ve done something for your sister! This is all your fault! Kasalanan mo to!”
“kasalanan mo ‘to! kung sinabi mo sana agad hindi sana nangyari to! I could’ve done something for your sister! This is all your fault! Kasalanan mo to!”
“kasalanan mo ‘to! kung sinabi mo sana agad hindi sana nangyari to! I could’ve done something for your sister! This is all your fault! Kasalanan mo to!”
“kasalanan mo ‘to! kung sinabi mo sana agad hindi sana nangyari to! I could’ve done something for your sister! This is all your fault! Kasalanan mo to!”
“no! tama na!”
Bigla akong napabalikwas ng bangon. I’m catching my breath now. Oh my God! It was just a dream. But it seems so real, parang bumalik ang nakaraan.
Then, the door of my room banged open. Revealing Tiffy who’s worried face is evident.
“are you okay? Narinig kasi kitang sumigaw eh… you got me worried? Tell me about it…” she said at umupo siya sa tabi ko.
“no its nothing Tiffy, I’m fine. Sa pananginip ko kasi parang may humahabol sa akin na lalake, nakakatakot nga eh, kahit san daw ako magtago nalalaman niya kung asan ako. Para nga siyang may powers…hehe” I said with my most convincing face. Sana maniwala siya sa kasinungalingan ko.
She frowned. Yung tipong hindi naniniwala sa sinabi ko.
Then I heard her heaved a sigh.
“okay, sinabi mo eh,” she started walking out the room. But before leaving she said…
“bilisan mo na diyan, mrami ka pang gagawin. Wag mo nang isipin yang stalker mong ewan sa panaginip mo.”
Then she’s out. Agad naman akong humiga sa kama ko thinking of that bad dream. Then suddenly, I came to realized that beads of tears is now pouring my eyes.
**
Amber’s POV
Wala akong trabaho ngayon sa hospital. Oo nga pala I haven’t told you that I’m working now, I’m 22 now by the way. ^__^ matanda na ba? Hindi naman masyado. Hihi, I’m a registered Physical therapist now. And like Dad, I want to become a doctor, an orthopedic doctor. Nahilig talaga ako sa mga buto, since that incident. Kaya ngayon medyo busy din sa studies para maging full pledge akong doctor. I want to save lives. Gusto kong gawin yung bagay na hindi ko nagawa noon.
Andito ako ngayon sa mall. It’s Mom and Dad’s anniversary on Sunday. Kaya as early as now, I want to buy a gift for the both of them. Magiging busy na kasi ako hanggang Friday kaya ngayon lang ang free time ko.
>__> <___< >____>, ako yan kanina pa ko lingon nang lingon dito sa mga nakadisplay na figurines at kung anu-ano pang mga kaetchosan para sa loob ng bahay pero wala talaga akong Makita.
Actually kanina pa ko naglilibot pero wala talaga akong Makita. Hmmmm, gusto ko sana ako mismo ang gumawa ng ireregalo ko kila Daddy. Hai, anu ba yan wala akong maisip.
“anak ng tokwa naman oo!” I exclaimed. “anu namang ibibigay ko sa kanila dito?” I said at nagpapadyak na ko sa inis! Issss! Ayoko ng ganito. Nakakainis kasi yung dalawang kong matalik na kaibigan.
Mahal na mahal talaga nila ako kaya ang hilig nil mangiwan sa ere! Leche! Naman! Mas kailangan mo sila ngayon kesa sa nakasked nilang pa foot spa at facial! Tangna!
“arrrrgh! I can’t take it!” I was about to leave the shop ng makita ako ng isang babae.
“Ma’am may I help you with anything?” she said with a smile. Base sa suot niya mukha siyang empleyado dito sa store. Tinignan ko siya trying to convince myself kung talaga bang matutulungan niya ako sa aking problema.
Napansin ata niya na tinititigan ko siya
“Kyla Ma’am, I’m the manager and co-owner of the store.” Pagpapakilala niya.
Ooohhh. Kaya pala. Para naman akong nahimasmasan sa sinabi niya. Nagising ako sa pag-iisip.
“oh yeah, I’m really looking for some stuff that I can give for my parents anniversary. Kaso I really don’t know what to choose among your array of goods here. Maybe you can help me with it?” I said in my most friendly tone. Hehehe, minsan kasi nagtataray ako sa mga taong hindi ko kakilala. But, this girl she seems different.
“oh, I see. Come.” She said and she started walking, na sinundan ko naman. Hmmmm, san kaya niya ko dadalhin?
“good to hear that you came to our shop Ma’am, ‘Anything but Extraordinay’ has something new for customers like you Ma’am” she said while walking. Sa sobrang pag-iisip ko ng ibibigay sa parents ko hindi ko na nakita yung pangalan ng shop na to. hihi, bago lang kasi ito sa loob ng mall na to kaya hindi familiar at sa tagal ko na rin siguro na hindi namamasyal kaya montanga at ignorante ako ngayon. Minsan talaga dapat pinapatulan ko rin ang kapritso ni Tiffy at Marky.
“here.” She said then gave a frame.
“ang ganda” I exclaimed.
“I see you liked it, nagpepersonalize din kami niyan. All you have to do is to give me your pictures and kami na ang bahala sa editing for the collage. You can also tell kung anung image ang gusto niyong mabuo for the collage of pictures.”
Gusto ko nga siya. This will be the perfect gift.
“ilang araw bago makuha?” I asked.
“probably 3 days lang” she said then smiled.
“sige, I’ll come back this afternoon for the pictures.”
“sabi na nga ba, tama si Vince, magugustuhan ito ng tao.” She said then chuckled.
Vince? Kelan ko ba narinig yung name na yon? Familiar siya. ‘naeengot ka na nga Amberlynn, maraming vince sa earth. Kaya wag ka ng magtaka’
“Vince?” I asked absent mindedly.
“yeah, yung co-owner ko dito.”
“oooh, I see…” nasabi ko na lang.
“siya ang may idea nito. Picture puzzle in collage form. May isang tao kasi na importante sa kanya noon. That particular girl said daw sa kanya, ‘my life is like a puzzle, like a collage, I’m always building it. Others might destroy it but I’m happy rebuilding it, coz it only shows how strong I am.’” She said then she smiled.
t-teka? I think I already heard that before.
A/N: heheh, pansensya na sa UD ko yan lang po ang kinaya ng utak ko. hehehe. Kyla is the new character. Hulaan niyo ang role niya sa buhay ni Amber. Kita niyo naman po, may flashback na agad sa una di ba? Paunti-unti muna for now, kumbaga fragmentad thoughts muna, then there will be a chapter na buo siyang flashback about sa past. I’m working on it na. thanks sa patuloy na bumabasa. Sana may magpost na gusto rin niyang magpadedicate. Idededicate ko talaga sa kanya yung next chap. Ahhaha
Mag UD ako ulit bukas pasensya na kayo kay otor, mabagal mag-UD. hehe
--mimi:)
