ჯონი ჯიმინს მისი სახლის წინ ელოდა.მანქანაზე მიყრდნობილი სიგარეტს ეწეოდა.როგორც ყოველთვის შესანიშნავად გამოიყურებოდა,მუზეუმში მდგარი მარმარილოს ქანდაკებასავით უნაკლო იყო.ღია ცისფერი პერანგი მკერდზე შეხსნილი,შავი ტილოს შარვალი,თმა უკან აკურატულად გადავარცხნილი:ერთად იდილეას ქმნიდა.
-ჯონგუუკ!-უყვიროდა ჯიმინი.
ჯონი შემოტრიალდა.კვამლი გადასცა,როცა ჯიმინი დაინახა.თმა ლურჯად შეეღება,შავ,თავისუფალი სტილის ტანსაცმელში ფანტასტიურად გამოიყურებოდა.არა ეს მსუბუქი ნათქვამია.ჯონმა ფეხებშუა სიმხურვალე იგრძნო.ესღა აკლდა.რა თქმა უნდა,ჯიმინის დანახვისას სულ ასე ემართებოდა.როგორ არ დაგემართება,უბრალოდ რომ შეხედოთ მას,გული გაგიჩერდებათ.
-მოდი პატარავ,დაგეხმარები.-უთხრა ჯონმა,ჩემოდანი გამოართვა და საბარგულში ჩადო.-ასე კარგად რატომ გამოიყურები,გინდა რომ მთელი გზა შარვალ მოჭერილი ვიჯდე თვითმფრინავში?
-შარვალ მოჭერილი რატომ უნდა იჯდე?ვიწრო შარვალი ნამდვილად არ გაცვია-ვერ მიხვდა ჯიმინი.
-მაინც როგორი ანგელოზი ხარ ჯიმინში.-ტუჩებში მოწყვეტით აკოცა და მანქანის კარი გაუღო ჩასაჯდომათ.
♤♤♤
თვითმფრინავში რომ ავიდნენ,დილის 3 საათს აკლდა 15 წუთი.ჯიმინს ეძინებოდა.ჯონი გასაშლელ კრესლოში ჩაჯდა,ჯიმინი კი მის კალთაში.დახუჭა თუ არა თვალები იმ წამსვე ჩაეძინა.ასე იყვნენ რამდენიმე საათი,სანამ ჯონმა ოხვრა არ ატეხა.მის ბიჭს შველა სჭირდება,რადგან ჯიმინი მთელი ეს დრო ამდგარ ორგანოზე ეჯდა.ფრთხილად გადააწვინა ჯიმინი სხვა სავარძელში,პლედი მიაფარა და თვითონ საპირფარეშოსკენ წავიდა.
მიიხურა თუ არა კარები,შარვალს ჩააფრინდა,გაიხსნა და ტრუსებთან ერთად დაბლა ჩაიწია.სალფეთქი აიღო და ორგანოზე შემოიხვია.ეს დიდი ხანია არ უქნია,მაგრამ ახლა თუ არ გააკეთებს,ჯიმინს აქვე გაჟიმავს.ორგანო ფრთხილად დაიმასაჟა,მცირე ხმადაბალი კვნესა მოსწყდა მის ბაგეებს,ხელი ნელნელა ააჩქარა,თან ჯიმინის სავსე ტუჩებს და დიდ,ფუმფულა საჯდომს წარმოიდგენდა,ტემპს თანდათან უმატა,რა დროსაც მთელი სხეული დაეძაბა.ათავებდა.უეცრად არსაიდან ნანატრი სიამოვნება და შვება მოვიდა.
