LOVE ME HARDER COMMANDER

Chapter 33: Hard to accept

Hanggang ngayon, I can't still believe that Adrious is gone, the man that i love the most is already leave me. As a girlfriend, as a woman who love him so much, it's hard for me to accept the fact, the fact that he is now dead

It's been 4 months since he died but the pain is still her in my heart, hindi madaling tanggapin at hindi madaling alisin. Minsan tinatanong ko Ang sarili ko, ako ba'y isinilang na may kakambal na sumpa? wala ba akong karapatang sumaya? why life is so cruel? ang daya

Bakit ang unfair ng tadhana? nakahanap nga ako ng lalaking uunawa at magmamahal saakin pero kinuha naman agad, nagsisimula palang kaming bumuo ng mga ala-ala, nag sisimula palang kaming mangarap ni Adrious pero binawi na siya agad saakin Ng Diyos

Unang nawala saakin, si mama sunod si papa, tapos sumunod naman si Adrious. Lahat nalang kinuha saakin, lahat ng taong mahal ko at mahalaga saakin ay iniwan na ako, wala ng Adrious na mag bubuwis ng buhay niya sa tuwing napapahamak ako, I don't know pero hinihiling ko na pati buhay ko kunin nadin

Araw-araw at gabi-gabi akong umiiyak dahil sa pagkamatay ni Adrious, hindi pa nga ako natatapos mag luksa sa pagkamatay ni Daddy, tapos biglang pati siya, pati si Adrious ipagluluksa ko din

I wiped my tears and shake my head, naa-alala ko yong masasayang kahapon, nong mga panahong buhay at kasama ko pa siya. Sinisisi ko ang sarili ko, kung hindi ako na kidnapped hindi siya tatakas sa kulungan para  iligtas ako, kasalan ko ang lahat, ede sana hindi nag-karoon ng pag kakataon yong mga taong may galit sa kanya na gawan si Adrious ng masama

Wala eh, isa akong malaking pabigat sa kanya, kapahamakan ang dala ko, kung alam ko lang sana na hahantong sa ganito ede sana lumayo na ako, buhay pa sana siya ngayon eh kaso putang*na ang tanga ko! ang tanga-tanga ko!

I closed my eyes while holding a glass of water and a poison, I want to end my life. Lubos akong nangungulilala, lubos akong nasasaktan, ang hirap tanggapin na wala na siya, ang hirap.

Kumuha ako ng maraming gamot, tinitigan ko muna ito “hindi kumpleto ang araw ko kung wala ka, hindi ko maramdaman na buo ako dahil wala kana sa tabi ko” patuloy sa pag-agos ang mga luha ko, buo na Ang desisyon ko, tatapusin ko na ang buhay ko kaysa araw-araw kong sisihin ang sarili ko sa pagkamatay niya

Yong mga pangarap namin, naglaho nalang ng parang bula, inaabot pa nga namin kaso iniwan niya na agad ako, at ngayon, nangangarap nalang ako ng mag-isa. Iinomin ko na sana yong lason ngunit bumukas ang pinto na siyang naging dahilan para maagaw ang atensyon ko

“ Daine! Anong ginagawa mo?!” mabilis na lumapit saakin si Cathy habang nasa likuran niya si Alison, napa iyak akong muli, mabilis ni Alison na kinuha ang gamot na hawak-hawak ko at itinapon ito sa sahig, tiningnan niya ako ng puno ng awa at pagkahabag

Umupos si Cathy sa tabi ko kaya naman isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya “Daine naman, sa tingin mo ba magugustuhan ni Adrious yang ginagawa mo?” mas lalo akong napaiyak sa sakit ng marinig ko ang pangalan ng lalaking lubos kong minahal

Yong mga ngiti niya, yong kakulitan niya, yong kapilyuhan niya at kung paano niya ako itrato, lahat ng 'yon binabalikan ko kahit na parte na ito ng nakaraan ko

Bawat pahina na ginawa namin ay parte na

ng masasakit na nakaraan, kasama ko pa siya kahapon ngunit wala na siya sa tabi ko sa pagsikat ng araw at panibagong pahina ng aking buhay

“Cathy, Alison...” napahikbi ako habang si Alison naman ay lumuhod sa harapan ko gamit ang naluluha niyang mga mata “Daine, pamilya mo kami, nahihirapan ako na nakikita kang nag-kakaganyan, ang hirap panoorin na nasasaktan ka” hinawakan niya ang mukha ko at pinahiran ang mga luha ko