Chapter 36: Evidences

38 4 0
                                    


Adrious POV

“anong plano mo?” napatitig ako sa malayo at humihop ng kape bago sagutin ang tanong ni Liam “sa tingin ko, mananatili mo na ako sa ganitong sitwasyon” nandito kami sa condo ko, dinala ko dito si Daine dahil nakatulog na siya and also, I don't want to bring her home, gusto ko siyang makasama kahit sa ganitong paraan

“kailan mo ba sasabihin kay Daine ang lahat? look bruh, everytime i look in her eyes I saw how he suffered and hurt whenever she remember how you died”

“ayaw ko siyang nakikitang nasasaktan at umiiyak lalo na kung ako ang rason” humigop muli ako ng kape pagkatapos tumingin kay Liam “pero kailangan, ayaw ko man pero kailangan kong gawin 'to para sa ikabubuti naming dalawa. Alam naman nating lahat na sa kulungan ang bagsak ko oras na malaman nilang buhay pa ako”

“pero pwede ka namang piyansahan diba?”

“no, kahit na piyansahan niyo'ko at may plano naman silang patayin ako, balewala din”

“i respect your dicision Raphael but take bote that whenever you need a help, we always here to accompany with you”

“thanks, marami na kayong naitulong but I have my one ways, I'm not a weak, hindi nila ako kaya” napatawa kami pareho sa sinabi ko

After Liam and I talked, he went home, I was a bit dizzy and had a headache but I endured because my woman needs me, mag-uumaga nadin, sa tingin ko isang oras lang ang tulog ko dahil dumating si Liam

I slowly walked closer to Daine, I held her hair and gently rubbed her face

“I'm sorry baby, I didn't expect that this will be the outcome of every moves that I did” pabulong kong sabi pagkatapos ay marahan kong hinalikan ang noo niya

“i hate seeing you cry, I hate seeing you hurt, and I hate seeing you suffered, kung pwede lang na ipasa mo saakin yang sakit na nararamdaman mo ok lang, handa 'kong saluhin, wag kalang mahirapan”

“i hate seeing you drunk, you know how much I hate it because I care for you, pero ngayon nawala lang ako grabe kanang uminom, hanggat may atay sige lang ng sige”

“I'm sorry, sorry sa lahat ng ginawa ko, because of me you almost kill yourself, because of me you forgot who you are, you changed a lot darling and I don't like it, mas nanaisin ko pang makita ang kabaliwan mo”

“nag matured nga yong isip mo pero nag didisisyon ka naman ng kung ano ano, kung pwede lang na itali kita sa mga kamay ko gagawin ko” nakita ko siyang gumalaw at marahang iminulat ang kanyang mga mata, I smile form in her lips when he saw me, when he saw the whole figure of my face

“Adrious...”

“yes baby?” mahinahon at malambing kong sabi, I think she is daydreaming

“thanks”

“thanks for what darling?” hinila niya ako pahiga sa tabi niya kaya naman nagpadala nalang ako “you visit on my dream, I know this is just a dream... and I don't wanted to wake” hinawakan niya ang mukha ko at nakita ko ang pamumuo ng luha sa kanyang mga mata

“hey baby, stop crying, you know that I hate seeing you cry, I would choose to see your smile than your cry”

“ I love you, but why did you leave me alone?”

“i didn't leave, I always here at your side, you are not alone because you still have me, I didn't leave baby, I didn't” I wiped her tears and kiss her lips “always remember that I love you, understand?” nakita ko ang pagtango niya pagkatapos ay yumakap siya saakin ng mahigpit

Nanatili kami sa ganong posisyon hanggang sa maramdaman ko na nakatulog na pala siya, nakatulog siya habang yakap yakap ko, I'm happy and proud because she always feel safe in my arms. ipinikit ko ang mata ko, I need to sleep kahit kaunting minuto lang
___

LOVE ME HARDER COMMANDER Where stories live. Discover now