Allergy | Seongjoong

𝟏𝟐- 𝐌𝐚𝐲𝐛𝐞

Eve zar zor çıkardıkları ikiliyi koltuğa oturtmuşlardı. Seonghwa'da San'da nefes nefese birbirine bakıyordu.

"Böyle olmayacak. Çok ağır bunlar."

San adımlarını mutfağa yöneltti.

"Kahve yapayım mı? Ayılırlar."

Eğer ayılırlarsa Wooyoung gitmek isteyecekti, Hongjoong ise onu kullandığını düşünerek Seonghwa'dan daha çok nefret edecekti.

Aklına dolan düşüncelerle kafasını hızla hayır anlamında salladı Seonghwa.

"Hayır! En iyisi odalara çekilelim uyusunlar. Şimdi onunla uğraşma. Hem biliyorum ben seni. Hasret gider azıcık."

San üzgünce başını salladı. "Sabah yine gidecek nasılsa.. onlar rahat etsinler biz yerde yatalım."

"Evet kesinlikle. Hongjoong şuan mışıl mışıl uyuyor zaten. Sen Wooyoung'u al geç, bende balkonda sigara içip öyle ilgileneceğim."

San Wooyoung'a adımladı ve koluna girip tekrardan ayağa kaldırdı.

"Bi' bırakmadın şu boku tek sevmediğim özelliğin yemin ederim ya." Dedikten sonra Wooyoung'la birlikte salondan çıktı. Seonghwa ise Hongjoong'un üzerine örtü örtüp mutfağa geçti.

Odanın kapısını kapatan San Wooyoung'u yatağa yatırdı. Wooyoung her ne kadar uyusa bile rahatsız edebileceğini düşünerek yatağın en ucuna oturdu ve kısaca baktı.

"Ne kadar da güzel olmuşsun bugün. Benim yüzümden çok üzüldün değil mi? Özür dilerim Wooyoung çok geç akıllandım."

San'ın kısık sesine rağmen uyanıp yerinde rahatsızca kıpırdadı Wooyoung.

"Hyung San'ın sesini duyuyorum." Dedi huysuzca. Sesi oldukça anlaşılmazdı, alkolün etkisiyle kelimeleri yuvarlıyordu.

San yüzüne buruk bir gülümseme yerleştirdi ve yatakta dönmeye devam eden çocuğun yanına yaklaştı.

"San belki de buradadır Wooyoung?"

Hafifçe gözlerini araladı. Yüzünü görmesiyle oldukça şaşırdı ve yerinde doğruldu. Gerçekliğini kontrol etmek istercesine dizleri üstünde doğrulup bir elini yanağına koydu.

"Yok artık? Böyle gerçekçi rüya mı olur?  Sanırım özleminden kafayı yedim."

San yanağında duran eli tutup okşadı.

"Bende... Bende özleminden delirdim Woo."

Sarhoş çocuğun gözleri doldu. Hızlıca karşısındakinin boynuna sarıldı.

"Senin kör gözlerin beni görseydi böyle olabilirdik! Keşke bu rüyadan uyandığımda kaç gün ağlayacağımı bilsen! Bilemezsin ki... sonuçta ben çıktım değil mi senin hayatından..."

San omzunda ağlayan çocuğu kendinden çok az uzaklaştırdı ve gözyaşlarını sildi. Kendi de ağlamıştı. Wooyoung'da iki eliyle yanaklarını kavradi ve o da San'ın gözyaşlarını sildi.

"Belki de kör gözlerim görmeye başlamıştır? Kafam çok karışık Wooyoung. Hemde çok.. Bu kadar kısa bir sürede nasıl bağımlı ettin kendine beni?"

Gözyaşlarını sildiğinden ötürü San'ın yanaklarında duran elleri sıklaştı Wooyoung'un.

"Çok özledim seni. Keşke gerçekten benim olsaydın." Dedi ve yüzünü San'a yaklaştırdı.

Olacakları anlayan San yüzünü geri çekmek istemedi. İçindeki kararsızlığı sanki bu hamle netleştirecekti.

Nefesi San'ın yüzüne değiyordu şimdi. Son cümlesini söyledi.