Allergy | Seongjoong

𝟏𝟎- 𝐅𝐚𝐤𝐞 𝐆𝐮𝐞𝐬𝐭

"Wooyoung gitmene gerek yok işte!"

Hongjoong mutfakta yaşanan olayın şokunu daha atlatamadan arkadan Mingi ve Wooyoung'un sesi duyulmuştu. İkisinin sesinin duyulmasıyla birlikte de Seonghwa Hongjoong'dan uzaklaşmış, ifadesi eski halini almıştı. Numara yapmaya başlamıştı.

"Mingi gitmem lazım. Arkadaşı da olsa fark etmez, ben onu başkasıyla görmeye dayanamam. Onun hayatındaki her şey düzelsin yeter. Ben bunda rol oynayacağım ve uzaktan seveceğim onu. Beni sevmeyecek bir insanla sürekli yüz yüze gelerek kendimi mahvetmek istemiyorum." Uzun saçlarını elleriyle arkaya yatırdı ve derin bir nefes aldı.

Mingi ise arkadaşına sarıldı.
"Her daim her kararında yanındayım Wooyoung biliyorsun bunu. Bizim sana sevgimiz yeter."

Wooyoung da ona sarıldı ve ağlamamak için gözlerimi kırpıp durdu.
"Siz de olmasanız ne olurdu." Ardından kollarını Mingi'den çekerek mutfağa yöneldi.

"Seonghwa hyung dün için teşekkür ederim. Beni rahatlattın." dedikten sonra Seonghwa'ya sıkı sıkı sarıldı.

Hongjoong ise olanları acil olarak anlatmam lazım diye düşündü.

"Ne demek Wooyoung, her zaman yanındayım. Hep arayabilirsin, gelebilirsin." Wooyoung'dan kollarını ayırdıktan sonra yine sahte gülümsemesini takınmıştı ve bu gerçeği bu evde San ve Hongjoong'dan başkası bilmiyordu. Seonghwa'nın telefonu çalmaya başlayınca mutfak kapısının hemen yanına gidip telefonu açtı.

Hongjoong kafasını Mingi'ye çevirdi.
"Mingi bırak gitsin. Böyle ilerlemek istiyorsa böyle ilerlesin. Mental olarak toparladıktan sonra kararını verir." sonrasında ise Wooyoung'a ilerleyerek kollarını ona sardı.

"Seni seviyorum Wooyoung. Her zaman yanında olacağım."

Daha sıkı sarıldı ve kulağına fısıldadı.
"Şuan sırası değil biliyorum fakat seni de korumam lazım telefonunu açık tut konuşmamız gerekecek."

Wooyoung da ona geri sarıldı ve başını salladı. "Sende iyiki varsın hyung bende seni çok seviyorum."

"Şimdi nereye gideceksin eve mi dönüyorsun?" dedi Mingi.

"Hayır... En son yalnızlığı sevdiğim için evi ayırmıştım hatırlarsanız ama sanırım birkaç hafta eve döneceğim Kyungmin'i de özledim zaten. Oradan gidip gelirim okula."

"İyi yapıyorsun, hem kafanı dağıtır bücür."

Wooyoung daha fazla durmak istemediği için toparlandı ve kapıya ilerledi. Kapının yanında telefonla konuşan Seonghwa'ya gülümseyerek selam verdiğinde ondan karşılık aldı. Arkadaşlarına tekrardan döndü.
"Teşekkür ederim yanımda durduğunuz için." dedikten sonra buruk bir gülümseme ile arkadaşlarını ardında bırakarak evden çıktı.

"Ne yapacağım ben bu çocukla.. Bir türlü mutlu olamadı." diye söylendi Hongjoong.

Onlar mutfakta sessizce durduğu esnada dip odanın kapısı açıldı ve Yeosang'la San mutfağa geldiler. Yüzleri gülüyordu. Ardlarından Seonghwa da telefonu kapatıp yanlarına geldi.

"Dün akşam ne oldu bilmiyorum ama Yeosang'ı bana geri verdi. Mutlu hissediyorum."

Mingi sorgularcasına baktı. "Yeosang anlatmadın mı?"

Yeosang, San'a baktı ve göz devirdi. "Dinletemedim ki sarılıp durdu zaten. Ben Wooyoung sayesinde buradayım o istedi. Wooyoung sayesinde barıştık biz aptal."

San şaşırmıştı. Kaşları çatılmış meraklı meraklı etrafa bakıyordu. "Nasıl yani?"

Mingi rahatsız olmuş görünüyordu. Gözleri dolmaya başlarken San'a yaklaştı.
"Ne oldu biliyor musun San? Dün gece aptal bi' kız içeceğine uyuşturucu koydu. Sonra o kız seni seven bir çocuğun yanında seni öptü. Saatlerce Wooyoung ilgilendi seninle, ağladı, kendini suçladı, sen uyuyamazken başında bekledi seni uyutmaya çalıştı. Sonra sen sarhoşken, seni seven bir çocuğa aptal aptal sevgi cümleleri sarf ettin, ona sarıldın ve sonrasında Yeosang'ın adını söyledin. Tabii sen bilmiyordun bu kısımları Yeosang. Wooyoung o odadan çıkıp ağlayarak salona geldi. 'Beni niye sevsin ki zaten' dedi. Dün mahvolan tek kişi sen değildin Choi San. En yakın arkadaşım senin yüzünden çöktü." sona doğru o da ağlamaya başlamıştı.