Peki siz?
Siz hiç intihar etmeyi düşündünüz mü?
Ölümle yaşam arasındaki ince çizgide kendinizi ölümle avuttunuz mu? Ecrin Kavin Ulusoy o çizgide öldü.
Peki siz?
Siz nasıl öldünüz?
🕯️
Düş değil kabus, yağmur değil fırtına.
Ellerimde çiçekler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖLÜME SEN KALA
4. BÖLÜM
ARAFTA ASILI KALANLAR
"Söndürün ışıkları, karanlıkta işlenecek bu günah, konmasın hiçbir masumun boynuna."
🕯️
Kaburgalarıma gizlenmiş ölüm, kasvetli bir bulutu zihnimin kanlı toprağına düşürmüştü. Sinsi bir yılan misali dolaşmıştı her bir kuytu da o bulut, sızmıştı en derin yaralarıma, zehrini bırakmıştı usulca. Okyanusları ikiye bölen bir yıldırıma can vermişti ölüm, dalgalarını yok etmişti, son damlasına kadar kurutmuştu okyanuslarımı. Durmamıştı, zihnimde büyük bir ateşin yanmasına sebep olmuş ve ormanlarımı yakmıştı, kuşlarımı kaçırmıştı. Gri bir duman yükselmişti gökyüzüne, gök kubbeyi bulmuş ve eritip yok etmişti maviyi. Haykırışlar can bulmuştu zihnimde, ama ölüm onları da susturmuş, dudaklarına mührünü vurmuştu.
Küller dökülmüştü zihnimin kıyameti yaşayan topraklarına, hapsolmuştu anılarım orada. Ansızın dağları oynanmıştı yerinden ölüm, gökyüzü düşmüştü yere, enkaza dönmüştü zihnim. Artık acıyı ruhuma işleyen şey ölüm değil o enkazdı, o enkazın altında yatan hatıralardı. Sözünü bir kez daha tutmuştu katil, kana bulamıştı ömrümü, koparıp almıştı ruhumu. Ancak bilmediği bir şey vardı, ben geçmişi deşmemiş gerçeklere gözlerimi bile dikmemiştim. Yargısız infaz etmişti beni, bu kez en ağır şekilde yaralamıştı zihnimi. Şimdi bilse gerçeği, çeker miydi ellerini? Ben tutuyordum sözlerimi, o da tutar mıydı sözlerini?
