"ස්වී..ටී මගෙ..."
විහංඟව පන නැතිව මහපාරෙ ඇදගෙන වැටුනෙ...පාරෙ හිටපු මිනිස්සු යෙහස් වටේ එකතුවෙද්දි...තමන් ආදරෙ කරන කෙනාව තමන්ගෙම ඇස් ඉස්සරහ ලේ විලක් මැද ඉන්නවා බලන එක...විහංඟ දැනුනෙ තමන්ගෙ ආත්මයම ගිනිගන්නවා වගෙ...
"ඕයි...විහංඟ...යෙහස්"
තිසරට එච්චරයි කියන්න පුළුවන් උනෙ...විහංඟ මහපාරෙ පිස්සෙක් වගෙ දුහන්න ගත්තෙ ඇස් වලින් හෝ ගාලා කද්දි වැටෙද්දි...මිනිස්සු මැද්දෙන් දුහල ගිහින් යෙහස් ලග දනගහගත්ත විහංඟ යෙහස්ව ඔඩොක්කුවට අරන් විලාප දෙන්න පටන්ගත්තෙ...ඇම්බියුලන්ස් එක ඇවිත් නතර කරද්දි...
"ස්. වීටී...මගෙ...මොකක්ද යකො තෝ මේ කරගත්තෙ...මගෙ පන...ඇස් දෙක වහගන්න එපා මැණික!"
විහංඟ යෙහස්ව තුරැල් කරන් කෑගහන්නෙ මෙ වෙද්දිත් යෙහස්ගෙ ඇස් දෙක පියවිලා ඉවරයි...විහංඟගෙ ස්කෝලෙ ෂර්ට් එක යෙහස්ගෙ ලේ වලින්ම තෙත්වෙලා! යෙහස්ගෙන් ඔලුවෙන් ලේ ගලන එක නතර වෙන්නෑ...
ඇම්බියුලන්ස් එකෙන් ඇවිත් යෙහස්ව නග්ග ගත්තෙ විහංඟවත් ඒ එක්කම ඇම්බියුලන්ස් එකෙන් දාගෙන ගියෙ විහංඟ අද යෙහස්ගෙන් ඈත්වෙන්නෑ කියලා තේරිච්ච නිසා...
"මගෙ...ස්වීටී...උබ ආයෙ මගෙන් ඈතට යන්න හිතන්නවත් එපා...මන් ඉන්නවා ළග!"
විහංඟ යෙහස්ගෙ අතක් දැඩිව අල්ලගන්නෙ කියවන්නෙ...යෙහස්ට ඉක්මනින් ඔක්සිජන් දෙන්න පටන්ගත්තෙ යෙහස්ගෙ තත්වෙ බරපතල නිසා...ඔලුව වැදිච්ච නිසා ලේ ගලන එක නවත්‍තගන්න බෑ!
හොස්පිට්ල් එකට ආපු ගමන් යෙහස්ව ICU එකට ගත්තෙ...විහංඟ එතන හිටපු මැදිවියෙ ඩොක්ටර්ගෙ ඇගෙ එල්ලිලා යෙහස්ව බේරගන්න කියලා ඉල්ලන්නෙ හරියට පුංචි ලමයෙක් තමන්ගෙ අම්මව ඉල්ලනවා වගෙ...එහෙම වෙන්න ඕනෙ මොකද යෙහස් කියන්නෙ විහංඟ ප්‍රභාෂ්වරගෙ පන නිසා!
"ඩොක්ටර්...මගෙ පන...අනෙ ඩොක්ටර් මගෙ කොල්ලව බේරගන්න...ප්ලීස්...මගෙ මැණිකව බේරගන්න!"
කවදවත් මිනිහෙක්ගෙන් දෙයක් ඉල්ලන්නැති විහංඟ ප්‍රභාෂ්වර අද ජීවිතේ පළවෙනි වතාවට දැක්ක මිනිහෙක්ගෙන් තමන්ගෙ පනව බේරගන්න කියලා දනින් වැටෙන හැටි...තිසරයි රවිඳුයි ගිහින් විහංඟව පැත්තට කරෙ මූ මෙතන විලාප දෙන්න ගත්ත නිසා...
YOU ARE READING
පෙම්වන්තයෝ || TK NONFICTION
Non-Fiction"හරි නරකයි ඔහෙ මට ඉන්න දෙන්නැ ඉහි..ඉහි ,අනික මන් ඔහෙගෙ නමවත් දන්නෑ" යෙහස් බිම බලාගෙන කිව්වා.. "මගෙ නම විහංඟ , විහංඟ ප්‍රභාෂ්වර රත්නායක ....කවුරැහරි උබෙන් ඇහුවොත් කියපන් උබ විහංඟගෙ ස්ව්ටී කියලා!!! ,අනික දැන් ඉදන් තෝ මගෙ විතරයි !!!" විහංඟගෙ වියරැ ඇස්...
