ඩොක්ටර් නිර්වාන් එක්ක කතා කරලා ඉවරවෙලා විහංඟ කෙලින්ම ගියේ යෙහස්ව බලන්න...යෙහස්ව නෝර්මල් එවෝර්ඩ් එකකට මාරැ කරලා...
යෙහස් යද්දි රවිඳුයි තිසරයිත් යෙහස්ගෙ රෑම් එකේ...විහංඟ ගිහින් යෙහස්ගෙ ඇද ලගින් පුටුවක් තියන් වාඩිවුනෙ යෙහස්ගෙ එක අතක් තමන්ගෙ අත් දෙකට මැදි කරගන්න ගමන්...
"තිසරයා...මූට නැගිටින්න කියපන්කො..ඔය මන් එක්ක තරහා වෙලා බොරැවට නිදි වගෙ රඟපාන්නෙ"
විහංඟ යෙහස්ගෙ අතට කිස් එකක් දෙන ගමන් විකාරෙන් දොඩවනවා...තිසරටයි රවිඳුටයි කරගන්න දෙයක් නැතුව ඔහෙ බලන් ඉන්නවා...කෝමා එකක ඉන්න ලෙඩෙක්ට නැගිටින්න කිව්වට වැඩක් තියෙයිද? මොකද දැන් යෙහස්ට කවුරු කතා කරත් ඇහැරෙන්නෑ එයා දැන් ඉන්නෙ තද නින්දක...ඔක්කොම පද්දති වැඩ වුනත් යෙහස්ගෙ මුලු ශරීරයම දැන් තද නින්දක!...
"ඇයි මැණික මන් කියන එක අහන්න බැරිවුනෙ උබට...මන් නේද බන් වැරදි...මන් එදා අත ඉස්සුවෙ නැතිඋනානන් මගෙ කොල්ලට මෙහෙම වෙන්නෑ!"
කවුරුත් වෙනුවෙන් කවදවත් අඩපු නැති විහංඟ ප්‍රභාෂ්වර රත්නායක අද තමන්ගෙ ආදරෙ නිසා අඩනවා! ආදරෙ නෙමී තමන්ගෙ පන මෙ ඇදක් උඩ ඔහෙ වැටිලා ඉන්නෙ...
"ඔය කච කචේ නැතුව මට පාලුයි යකෝ! තෝ ඔහොම නිදාගෙන හිටියම හරිද!!! මන් පිස්සු වැටෙයි යකෝ තෝ ඔහොම ඉන්නකොට!!!"
විහංඟ පුටුවත් පෙරලගෙන කෑගහගෙන නැගිට්ටෙ , කාමරේට ආපු නර්ස් විහංඟව එතනින් එලවද්දි...
"කරැණාකරලා ඔයාලා එලියට යන්න...ප්‍රේෂන් ඉන්නෙ ලොකුන් කම්පනයකින්...ඔයාලා ඔහොම කෑගහද්දි මෙයාගෙ ජීවිතේට උනත් හානියක් වෙන්න බැරි කමක් නැ!"
ඒක ඇහුවම විහංඟ නිකම් වයින් කරපු බෝනික්කෙක් වගෙ පිස්සුවෙන් කියවන්න ගත්තෙ රවිඳුයි තිසරයි ඇවිත් විහංඟව එලියට අරන් යද්දි...
"මගෙ කොල්ලට මන් නිසා..උන දේවල් ඇති...මන් ඈතින් ඉන්නම්..ඔව් ඒක තමයි...මගෙ මැණික නැගිට්ටම මන් එන්නම් බලන්න...රවියා ස්වීටී නැගිට්ටම මට කියපන් හරිද?"
"හරි හරි බන් දැන් යමන්...මන් යෙහස් නැගිට්ටම උබව එක්කන් එන්නම්"
YOU ARE READING
පෙම්වන්තයෝ || TK NONFICTION
Non-Fiction"හරි නරකයි ඔහෙ මට ඉන්න දෙන්නැ ඉහි..ඉහි ,අනික මන් ඔහෙගෙ නමවත් දන්නෑ" යෙහස් බිම බලාගෙන කිව්වා.. "මගෙ නම විහංඟ , විහංඟ ප්‍රභාෂ්වර රත්නායක ....කවුරැහරි උබෙන් ඇහුවොත් කියපන් උබ විහංඟගෙ ස්ව්ටී කියලා!!! ,අනික දැන් ඉදන් තෝ මගෙ විතරයි !!!" විහංඟගෙ වියරැ ඇස්...
