Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ay bu gece daha parlaktı. Ölen insan sayısı gittikçe artmaya mı başlamıştı? Ölen insanlar umut ışıklarını aya mı devretmeye başlamıştı? Ay neden bu kadar güzeldi? Umutların bir araya gelip ışık saçan ay neden bu kadar güzeldi? Bulutların arasından bize gülümseyen, bize ışık saçan, bizim kapkaranlık yolumuzu aydınlatan ay neden bu kadar güzeldi? Gece'nin vazgeçilmezi, yıldızları tamamlayan ay neden bu kadar güzeldi?
Ay neden bu kadar güzel?
Ay, ölmüş umutların bir araya geldiği bir sokak lambasıydı.
Ayın görevi bizim kapkaranlık yolumuzu aydınlatmak ve bize doğru yolu göstermekti.
Ölmüş olan umutların yolumuzu aydınlatacağı kimin aklına gelirdi?
Ölmüş umutların sahibinin aklına gelirdi.
🖤
Ela'nın anlatımıyla...
Sabahın erken saatlerinde lavaboya gitmek üzere yatağımdan kalktım. Yan yatakta uyuyan Duru'ya baktım ve hâlâ derin bir uykuda olduğunu fark ettim. Odanın kapısına doğru ilerleyip kapıyı yavaş bir şekilde araladım. Başımı koridora doğru uzattım ve gözlerim ile koridoru taradıktan sonra kapıyı yavaş bir şekilde kapatıp lavaboya doğru ilerledim.
İşimi hallettikten sonra mutfağa geçtim ve tam tezgahın önünde boş boş durdum.
"Eee ben buraya niye geldim?" Ellerim belim ile buluştu. Buzdolabını açtım ve içine şöyle bir göz attım.
"Kahvaltı hazırlayalım bari" dedim kendi kendime. "Öykü ye bayram bugün." Canım bir anda pankek çekti. Dolaptan yumurta, süt vb malzemeler çıkardım ve tezgahın üzerine malzemeleri koydum. Yeni aldığımız kabı dolaptan çıkardım ve içine 3 tane yumurta kırdım.
"Günaydın."
Başımı kapının olduğu tarafa doğru çevirmemle Duru'nun kapının eşiğinde öylece bana baktığını görmem bir oldu. "Günaydın, erken kalkmışsın?"
"Öykü markete falan mı gitti?" dedi Duru. Terliklerini yere sürtesürte masaya ilerledi. "Beyza da yok."
"Uyuyor valla" dedim kırdığım yumurtaları ve ilave ettiğim şekeri çırparken. "Ya da yatakta yuvarlanıp telefona bakıyordur."
Duru kurduğum cümle karşısında onaylar bir mırıltı çıkardı. "Bugün okula gidecek miyiz?" diye sordu Duru.
Başımı salladım. "Okula başlamadan bir gezip görelim ya" dedim. "Zaten çok uzak değil, iki adımlık yer." Okula başlamamıza tam olarak 4 gün vardı. Duru ile beraber sofrayı kurduk ve patates kızarttık. Beyza ile Öykü hâlâ ortalarda görünmüyorlardı.
