İzlerin Gerçekleri

7.Bölüm-Aynanın Arkasındaki Gerçekler

🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷

Toplantıdan sonra odama geçmiştim fakat toplantıdan çıkmamış gibi hissediyordum. Şuan odamda tavana bakıyordum.

Gecenin üçüydü ve ben hala uyuyamamamıştım.Sanırım toplantı beni fazla sarsmıştı.

Nefes aldım ve gözlerimi kapattım. Sabah alarmın sesiyle uyanmıştım. Yataktan kalktım ve banyoya geçtim.

Banyodan çıktım ve yatağımı topladım. Üstüme askeri üniformamı giydim ve şaçımı sıkı bir topuz yaptım.

Hızla odadan çıktım. Askeriyenin bahçesine geldiğimde yavaş bir tempoyla koşmaya başladım. Askeriyenin etrafını turladım.

Bu hareketi defalarca tekrarladım. Tekrar, tekrar ve tekrar.Kaç saat geçtiği umrumda değildi şuanlık.

Kafamı dağıtmam gerekiyordu çünkü. Hem bedensel hem ruhsal olarak yorulduğumu hissedince durdum. Etrafıma baktım.

Askeriyenin en arka tarafında olduğumu fark ettim. Hızla ilerlemeye başladım.

Biraz ilerledikten sonra yan taraftaki 2 gölge dikkatimi çekti. Birşeyler konuşuyorlardı. Söylediklerini anlamaya çalıştım.

"Nasıl yapacağım ben bunu ya?" diyordu bir kadın sesi. "Yavrum anlattım ya sana. Sen Yüzbaşı Meltem Kaya'sın. Bunu mu başaramayacaksın?. Yapacağın şey Savaş Timine yaklaşmaya çalışmak. Aman dikkat et İzgi Gizem komutana. Yılan gibidir o. Anlar hemen." dedi kalın erkek sesi.

İsmini bilmediğim erkek konuşmaya devam etti" Timin özel hayatını öğrenmen lazım Meltem. Öğrenemezsen tesis senin peşini bırakmaz, anladın mı?. "

Meltem başını salladı" Kerem eminsin değil mi? Bak askeriyeden kovulmam sonum olur. "

Kerem konuşmaya devam etti" Karıcım dur tekrar anlatayım. Bak şimdi şöyle" dediğinde askeriyeye doğru ilerledim.

Askeriyeye hızla girdim ve odama geçtim. Telefonu elime aldığımda saatin 6 olduğunu gördüm.

Telefonu cebime atıp, koridora çıktım. Kayra'nın odasının kapısına geldiğimde kapıyı çalmadan içeri girdim.

Kayra uyukluyordu. Hızla yanına gittim ve uyandırmaya çalıştım. Uyanmadı ne yapsam ne etsem derken telefonumdan marş açmak aklıma geldi.

İstikal marşını son ses açtım ve Kayra'nın kulağına koydum. Kayra çığlık atmak yerine kolumu çekince bende yüzüne yumruk attım.

Kayra ne olduğunu anlamış olacakki yüzüme baktı"İzgi?" bana baktığında geriye çıktım ve cevap verdim "Efendim Kayra?". "Sabahın köründe kulağımın dibinde son ses İstiklal marşı açıp, yüzüme yumruk atıp pardon ama ne halt yiyorsun?" dediğinde hızla kendimi açıklamaya başladım.

"Şimdi ben antreman yapmaya çıktığımda bir kadın asker ve bir adamın konuşmasıan denk geldim. Konuşmada önemli şeyler geçtiği için odama uğrayıp, direkt senin yanına geldim.Seni uyandıramadığım için böyle bir çözüm buldum" dediğimde tek takıldığı noktayı sordu

"Sabahın köründe dışarıda ne yapıyorsun İzgi? Hayır resmen kendini hasta etmek için uğraşıyorsun resmen". Derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım"Boşver şimdi orasını, hazırlan Albayın yaına gidelim, timi toplayalım hadi. ". Başını salladığında odadan çıktım.

Kapının yanında Kayra'nın hazırlanmasını bekledim. Kayra odadan çıktığında koridor boyunca ilerledik ve sağa döndük.

Timin odaları yan yana olduğu için Kayra ile ilk baştaki odanın önünde durduk.