"ក៌បាន! និយាយគ្នាឆ្ងាយពេកបងស្ដាប់មិនលឺទេ នេះនិយាយនៅក្បែរត្រចៀកបងមកលឺច្បាស់ជាង!" Mingyuចូលមកក្បែរwonwooហុចត្រចៀកខ្លួនចូលមកក្បែរនឹងមុខwonwooតែwonwooថយក្រោយជានិច្ចអោយឆ្ងាយពីគ្រែដេក។
"ហឹកៗពួកយើងលែង-!" Wonwooហៀបនឹងនិយាយតែmingyuបែរមុខមកសម្លក់ភ្លាមៗធ្វើអោយwonwooមិនហ៊ាននិយាយបន្ត នឹកឃើញសំដីmingyuកាលគ្រាមុននេះ ត្រូវនាយក្រាសថើបមិនទាន់ដកដង្ហើមចូលពេញពោះផង
"បងប្រាប់អូនហើយបើអូនហ៊ាននិយាយពាក្យនោះមកទៀត អូនក៌ដឹងថានឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង!" ភ្នែកមូលរបស់mingyuបើកធំមើលទៅwonwooទាំងដាក់សម្ពាធ
"ហឹម!" Wonwooយកដៃបិទមាត់ខ្លួនឯង នឹងក្រវីក្បាលតិចៗ
"ហឹកៗអូនមិនអាចបន្តបានទៀតទេហឹក""ក្រែងពីមុនអូនចង់រៀបការឡើងញ័រខ្ញួនអី? ចង់អោយបងទទួលស្គាល់ភាពខ្ទើយគ្មានកេរខ្មាសរបស់អូនណាស់មែនទេ? ពេលនេះបងទទួលហើយអោយអូនបំពេញចំណង់ហើយតាស!" Mingyuចាប់មាត់តូចស្រាលៗ អង្អែលតិចៗនៅថ្ពាលដែលមានទឹកភ្នែករបស់wonwoo
"សុំអង្វរដោះលែងអូនទៅហឹកៗ អូនដឹងថាបងមិនស្រឡាញ់អូននោះទេហឹក" wonwooហូរទឹកភ្នែកឈឺចិត្តរៀបការនឹងគ្នាមួយឆ្នាំមិនដែលអោយក្ដីស្រឡាញ់គ្នានោះទេ ពេលនេះក៏ចង់បានអ្វីទៀតហើយ!?
"គ្រាន់តែធ្វើឋានៈជាប្រពន្ធខ្ទើយរបស់បងអោយល្អទៅបានហើយwonu" នាយក្រាសនេះដឹងច្បាស់ណាស់ថាខ្លួនចង់បានអ្វី អ្វីដែលចង់បានគឺតួនាទីជាប្រពន្ធ ខ្ទើយដែលwonwooត្រូវតែធ្វើ
"ហេតុអ្វី? ចុះស្រីអស់នោះ?ហឹកៗៗ ហេតុអ្វីជាអូនហឹកៗ?" Wonwooសួរស្ទើរតែលោតជង្គង់អង្វរភ្លាមៗទៅហើយ ហត់ណាស់មិនស្រឡាញ់ក៏លែងលះទៅព្រោះនាយតូចនេះឈឺឡើងអស់ទ្រាំហើយ។
YOU ARE READING
អាពាហ៍ពិពាហ៍ទឹកភ្នែក (ចប់!)
Romanceព្រោះស្រឡាញ់ គ្មានចិត្តប្រែប្រួលផ្លាស់ប្ដូរ សុខចិត្តបង្ខំខ្លួនឯងអោយរស់នៅក្រោមដំបូងទុក្ខមួយនេះអស់រយះពេលយ៉ាងយូរ។ Wonwooសម្រេចសុំmingyuលែងលះភ្លាមៗ គិតថាស្ដាយក្រោយតែចុះក្រោយmingyu--- Jeonghanគិតយូរណាស់មុននឹងសុំseungcheolលែងលះព្រោះស្ដាយពេលវេលាដែលស្រឡាញ់គ...