Kalbi Kırıklar Matemi

5

🍃

Yavaşça gözlerimi açtım, kestirmiştim sanırım. Saate baktığımda bir iki saat uyumuştum gerçekten.

Aşağıdan gürültülü sesle geliyordu. Elimi yüzümü yıkayıp odadan çıktım.

Sakin adamlarla merdivenleri indim ve salona ilerledim. Gelmiştiler.
Tahmin ettiğim gibi.

İçeri girdiğimde tüm bakışlar bana döndü, zaten iki tane yabancı vardı. Babaanne ve dede.

Gidip nezaketen ellerini öptüm. İkisi de duygulu duygulu bakıyordu bana.
Yalnız tam karadenizliydiler. Maviş maviş gözleri vardı ikisininde.

"Oy benim kuzum ne kadar da güzelsin." dedi babaanne.

Şaşırmıştım.

"Teşekkürler." dedim gülümseyerek.
İçim ısınmıştı onlara. Kanım kaynamıştı.

Aklıma yaptığım tatlılar gelince ayağa kalktım hızlıca.

"Müsaadenizle, şimdi geliyorum."

Mutfağa gidip tatlıyı tabaklara koydum teker teker. Benden önce çayı da demlemiştiler.

Her şeyi ayarlayıp tek tek içeri taşıdım.
Babaanneye, dedeye, Nil Hanım'a ve Ali Bey'in önlerine tabak ve çaylarını koydum. Yerime geçtim ve oturdum.

Beklentili bakışlar ile karşılaşmayı tabii bekliyordum.

"Bize yok mu?" dedi İdris.

"Yok, şansına küs. Zehir katıp yaparım size de bir dahakine." dedim gülümseyerek.

Babaanne ve dede anlamıştı aramızda sıkıntı olduğunu.

"İlk öncelikle ellerine sağlık kızım. Daha sonrasında siz sıpalar eğer bu kıza karşı yanlış bir davranışınız olursa onu da yanımda Trabzon'a götürürüm bilesiniz." dedi dedem.

"Gitse de kurtulsak" dedi Mert.

"Aslında bana çok kötü davranıyorlar efendim, lütfen beni yanınızda götürür müsünüz?" dedim masum olmaya çalışarak.

"Oy senin dillerine kurban, iste yeter ki yavrum benim." dedi babaanne.

Sevmiştim onları. İçten ve samimiydiler. Bu maymun sürüsü gibi değildiler.

"Söyle bakalım ne yaptı bu beş para etmezler sana." dedi dede.

Ağzımı konuşmak için açmıştım ki Mert benden önce davrandı.

"Hiç. Hiçbir şey. Abartıyor dedecim."
dedi.

"Evet, kesinlikle. Onlar benim biricik abilerim. Bana kıyamazlar. Sonuçta ben onların kanındanım. Nasıl onlar benim için değerliyse bende onlar için aynı şekilde öyleyim. Merak etmeyin." dedim.

Şu an gülerek anlattığım, dalga geçtiğim şeyler benim dramımdı. Bunu gidip günlüğüme yazacaktım.

Şaka.

Ayağa kalktım ve mutfağa gittim. Onlar bana ne yapmış olursa olsunlar ben kimseye kıyamazdım.

Hepsine tek tek tatlı koyup götürdüm.
Şaşırmıştılar.

"Afiyet olsun, ben odama gidiyorum sakıncası yoksa. Yoruldum biraz." dedim ve odama doğru ilerledim.

Üzgün kızlar hep uydurdular. Bende öyle yapacaktım.

🍃