ချစ်ဇနီးလေးအား အလိုလိုက်ခြင်း

Chapter 10.1

ထိုညက ထင်းရှူးဆောင်မှ ပစ္စည်းများအားလုံးကိုသိမ်းကာ ဂင်ဂို‌ဆောင်သို့ မဒမ်တုပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။ ထိုအကြောင်းကို မြို့စားယင်းနှင့် မဒမ်ကြီးတို့သိသွားကြသော်လည်း မည်သို့မျှ မတတ်နိုင်ခဲ့ကြပေ။ သူတို့ကိုယ်တိုင်လည်း နားလည်မှုဖြင့် သဘောတူထားခြင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ အထိန်းတော် အဖွားတုန့်က အပြစ်များအားလုံးကို ခံယူသွားသော်လည်း သူ(မ)မှာ မဒမ်တု၏ အနီးကပ်အစေခံဖြစ်သောကြောင့် မဒမ်တု၏ ခွင့်ပြုချက်မပါဘဲ သူ(မ)တစ်ယောက်တည်း ထိုကိစ္စများအားလုံးကို လုပ်ဆောင်ရဲလိမ့်မည်မဟုတ်ကြောင်း အားလုံးသိထားကြသည်။ သူ(မ)၏ မိသားစုနောက်ခံတွင် ဦးလေးကျုံးယီတို့ မရှိနေပါက မြို့စားယင်းတို့မိသားစုအနေနှင့် သူ(မ)ကို ပြင်းထန်စွာအပြစ်ပေးရန် တုံ့ဆိုင်းနေလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ဂင်ဂိုဆောင်သို့ ပြောင်းရွှေ့ခိုင်းလိုက်ခြင်းမှာ အလွန်ပေါ့ပါးသည့်ပြစ်ဒဏ်ဟုပင် ဆိုနိုင်ပေ၏။ ထို့ကြောင့်လည်း ယခုကိစ္စတွင် သူတို့အားလုံး အသံတိတ်နေကြပြီး ပြစ်ဒဏ်ကိုလျှို့ဝှက်ထားရန်သာ ကြိုးစားနေကြသည်။

အားလုံး အေးဆေးတိတ်ဆိတ်နေချိန်တွင် ကျယ်လောင်စွာ ငိုယိုပြီး ဆူဆူညံညံလုပ်နေသည့် တစ်ဦးတည်းသောသူမှာ ဝေ့ကျန်းပင်။ မဒမ်တု ရွှေ့ပြောင်းသည့်အခါ သူ(မ)က မဒမ်တု၏အဝတ်အစားများကို ဆွဲ၍ ထွက်မသွားရန်တောင်းဆိုပြီး အရာအားလုံးမှာ ဝေ့လော်၏အမှားသာဖြစ်ကြောင်း အော်ဟစ်ပြောဆိုခဲ့သည်။ အားလော်ကိုသာ အပြစ်တင်နေသည်။ ဝေ့လော်က ဝေ့ကွမ်းကိုပြောပြလိုက်သောကြောင့် ဝေ့ကွမ်းက သူ(မ)အမေကိုစိတ်ဆိုးခဲ့သည်။ ထိုသို့စိတ်ဆိုးသဖြင့်လည်း စုတ်ပြတ်နေသည့်အဆောင်သို့ သူ(မ)အမေကို ပြောင်းရွှေ့ခိုင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်ဟု ဝေ့ကျန်းယူဆထားသည်။

ဝေ့ကျန်း တဖြည်းဖြည်း စိတ်တိုလာ၏။ မျက်လုံးနီများဖြင့် ဝေ့လော်ကိုကြည့်ကာ ရှိသမျှအင်အားဖြင့် ဝေ့လော်ကို ဆုတ်ဖြဲပစ်ချင်နေသည်။

"အားလုံး နင့်ကြောင့်ဖြစ်ရတာ ဝေ့လော်။"

ဒေါသအလွန်ထွက်နေသည့် ဝေ့ကျန်းက ကောက်မိကောက်ရာကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ဝေ့လော်ဆီသို့ လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ(မ)ပစ်လိုက်သည့်အရာမှာ ကြေးနီကတ်ကြေးတစ်လက်ဖြစ်နေ၏။ ဝေ့လော်က ဝေ့ကွမ်း၏အနောက်တွင်ရပ်နေသောကြောင့် ရှောင်တိမ်းစရာမလိုဘဲ လုံခြုံနေခဲ့သည်။ ဝေ့ကျန်း ကတ်ကြေးနှင့်ပစ်လိုက်သည်ကို မြင်သည့်အခါ ဝေ့ကွမ်းက ဝေ့လော်ကို လျင်မြန်စွာကောက်ချီလိုက်ပြီး အန္တရာယ်များသည့် ထိုနေရာမှခေါ်ထုတ်သွားလိုက်သည်။