Ateş'in Gecesi

Bölüm 8

Toprak

Gece hastaneden çıktı beraber yuvaya geçiyoruz mesajı ile güne başladım. Gruba "yuva?" Yazıp yolladım. Savaş konum attıp, " ailenden izin al gel" diye mesaj attı.

Babamın odasına çıktım. Babam gözleri ile beni süzdü niye okulda olmadığımı merak ediyordu. Her şeyi anlatmaya karar verdim. Arkadaş grubumun kimler olduğunu bizim için olan değerimizi hepsini anlatmaya karar verdim.

"Baba sana anlatmam gerekenler var." Dedim. Babam bilgisayarı kapatıp yan taraftan iki kahve alıp odasında ki koltuklara doğru ilerledi. Bende yanına oturdum, derin bir nefes aldım.

"Baba ben kendime okula girdiğim ilk gün bir arkadaş grubu buldum. Gece ve arkadaşlarını yani Ay'ı beni seviyorlar bende onları. Okula girmeden önce okuduğum hatta okuduğumuz her şey yalanmış.

Okulda gerçekten iki grup var evet ama kötü olan taraf Ay değil gün. Nasıl oldu nasıl bitti bilmiyorum ama haberlere tam tersi yansıtılmış. Ay'da bunu kabul etmiş.

Son olarak okulun ilk günü evet ben gerçekten dayak yedim ve bana bunu yapan Gündüz'dü kurtaran ise Gece. Baba biliyorum saçma ama bu hafta onlarla kalmak istiyorum. Izin verir misin?"

Çok fazla şey söylemiştim, her söylediğim cümlede babamın gözleri iyiden iyiye büyümüştü. Bakışlarında ki ve kalbinde ki şaşkınlığı azalttıktan sonra bana bakıp.

" Oğlum diyorsun ki koskoca haber kanalları yalan söylüyor. Gece ve tayfası o serseriler iyi. Gündüz ve arkadaşları kötü. Saçmalama meğer Gece ve arkadaşları çok iyi. O kız neden motor kazası yaptı? Çünkü hız kurallarına uymuyordu, ben seni onların içine atamam. Benim bir tane oğlum var otur oturduğun yere."

Kalbimin kırıldığını hissediyordum, resmen arkadaşlarıma serseri demişti, onlar serseri değildi, Gece'nin başına gelenler sadece kazaydı. İyi insanlar olduklarına nasıl inandırabilirdim ki. 

"Baba sen bana inanmıyor musun? Gerçekten kötü insanlar değiller, anla beni lütfen." dedim. Babam gözlerinde büyük bir şok ile bana baktı, yutkundu "Senin niye gözlerin doldu? Toprak iki gün oldu sadece sen nasıl bu kadar düşkün oldun onlara. Yo-yoksa sana ilaç fala-" bağırtımla babamın sesini kestim. 

"Baba sakın ben sana iyi insanlar diyorum sense bana ne diyorsun yapma bunu bana. Baba ne olursun anla beni de ben gerçekten arkadaşlarımla mutluyum." dedim. Babam kafasını başka tarafa çevirdi biraz düşündü. Bana döndü.

"Ara arkadaşlarından birini bana ver telefonu." dedi. Ne yapacağını bilmiyordum ama yine de dediklerini yaptım. Telefon daha açılmadan babama uzattım.

"Alo, Toprak biz yuvadayız bulamadın mı?"

"Ben Erdem Sağlam, Toprak'ın babasıyım. Oğlum sizle birlikte kalacakmış ben sizi görmeden buna izin veremem. Buyrun eve gelin sizle oturup adam akıllı konuşalım eğer güvenimi kazanırsanız izin veririm."

" Eee, pe-peki Erdem amca sen nasıl rahat hissedeceksen evdesiniz değil mi? "

"Evet, evdeyiz."

"On on beş dakikaya oradayız"

Telefonu kapatıp bana uzattı. Ateş çok sakin ve saygılı konuşmuştu. Babamın yanından kalkıp odama gidecekken babam "Toprak otur oğlum onları aramanı yada mesaj atmanı istemiyorum. Nasıl geleceklerini görmek istiyorum." dedi. Başımı tamam manasında salladım ve yerime geri oturdum.

Babam benim onları arayacağımı nereden anlamıştı ki. Kesin okula geldikleri gibi geleceklerdi ve babamda iyice kıllanacaktı. Yüzükler kolyeler küpeler, babam ve Ateş bu konuda kesin ters düşeceklerdi. Biz babamla bakışarak on dakika kadar bekledik. Zil sesi ile babam ile birlikte alt kata koştuk.